Azadeh Deljouei - دانشجوی دکتری مهندسی جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
Seyed Mohammad Moein Sadeghi - دانشجوی دکتری جنگلشناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
Ehsan Abdi - دانشیار، گروه جنگلداری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

هدف از این پژوهش، بررسی مقدار LAI در حاشیه جاده­های اصلی جنگلی و مقایسه آن با فواصل مختلف در تیپ ممرز - راش است. منطقه مورد بررسی بخش نم­خانه جنگل خیرود انتخاب شد و مقدار LAI در ۱۶ خط نمونه به طول ۱۰۰ متر از حاشیه دو طرف جاده تا درون جنگل (در هر خط نمونه ۹ نقطه در فواصل صفر (حاشیه جاده)، پنج، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۳۰، ۴۵، ۶۰ و ۱۰۰ متری)، با روش عکس­برداری نیم کروی مورد عکس­برداری قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس نشان داد تاثیر فاصله از جاده بر مقدار LAI معنی دار است (۰۰۱/۰ > P). بر اساس نتایج آزمون توکی، مقدار LAI در فاصله ۱۰۰ متری به­طور معنی داری بیشتر از فواصل صفر، پنج، ۱۰ و ۱۵ متری از جاده های جنگلی است (۰۵/۰ > P). بهترین رابطه برازش بین مقدار LAI و فاصله از جاده بر اساس مقادیر R۲adj (۶۰/۰) و درصد RMS (۱۳/۹)، تابع توانی مثبت به­دست آمد. نتایج نشان داد که جاده­های اصلی جنگلی تا فاصله ۱۵ متری، بر مقدار LAI تاثیر گذاشته­اند؛ بنابراین می توان اظهار داشت که ترافیک و عرض بستر کم و پیروی از اصول همگام با طبیعت در ساخت جاده­های خیرود، سبب شده است که مقدار تنش وارده به بوم سازگان کاهش یافته و تعادل بوم­شناختی کمتر دست­خوش تغییر می­شود.

حاشیه جاده, خط نمونه, شاخص سطح برگ, عکس برداری نیم کروی