Azade Deljooei - دانشجوی دکتری مهندسی جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
EHsan Abdi - دانشیار گروه جنگلداری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
Mojgan Hasanvand - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
Seyed Mohammad Moein Sadeghi - دانشجوی دکتری جنگلشناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
Soqra Kaybondori - دانشجوی کارشناسی ارشد جنگلشناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر جاده­های جنگلی درجه سه بر فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی پوشش گیاهی تیپ ممرز-راش در جنگل خیرود نوشهر انجام شد. ۳۶ خط نمونه به طول ۱۰۰ متر (در هر دامنه خاک­ریزی و خاک­برداری ۱۸ خط­نمونه) از حاشیه جاده­ تا درون جنگل انتخاب و در طول هر خط­نمونه، هشت قطعه­نمونه به ابعاد ۲×۱ متر در فواصل صفر متری (حاشیه جاده)، پنج، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۳۰، ۴۵ و ۱۰۰ متری برداشت شدند. فاصله اثرگذار جاده­ها روی درصد فراوانی خانواده­های گیاهی تا پنج متر نمایان بود، زیرا پس از این فاصله، درصد فراوانی دو خانواده Fagaceae و Betulaceae به­صورت غالب در می­آید و خانواده­های Rosaceae، Cyperiaceae، Aceraceae و Poaceae، به­عنوان خانواده­های نورپسند، درصد حضورشان کاهش می­یابد. تاثیرگذاری جاده روی شکل زیستی تا فاصله پنج­متری نمایان است، زیرا از این فاصله به بعد کامه­فیت­ها حضور ندارند و شکل زیستی غالب منطقه از همی­کریپتوفیت به فانروفیت تغییر می­یابد. جاده­های مورد بررسی تا فاصله پنج متری بر پراکنش جغرافیایی پوشش گیاهی تاثیر دارد، زیرا از این فاصله به بعد از درصد فراوانی کروتیپ نیمه­­جهان­وطنی و جهان­وطنی به­نسبت زیادی کاسته می­شود و بر درصد عناصر چند­ناحیه ای و اروپا-سیبری افزوده می­شود.

اکولوژی جاده, تیپ ممرز-راش, جنگل خیرود, خط­نمونه