امیر حسین ایزد پناهی
علیرضا رجب زاده اصطهباناتی
محمد صادقی

زمینه: حقوق شهروندی در کنار توجه ویژه به فردگرایی، ناظر به مجموعه­ای از ارزش­ها مانند مساوات طلبی، آزادی، مردم سالاری است که نفع جمعی را در پی دارد. اگر در جامعه ای حقوق و اخلاق شهروندان نهادینه نشده باشد، رابطه مردم و حاکمیت دچار تزلزل می شود بنابراین ، موضوع اخلاق و حقوق شهروندی در قوانین مورد توجه قرار گرفته اند. در پژوهش حاضر هدف بررسی جایگاه جامعه گرایی و فردگرایی در قوانین شهرداری با نگاهی بر اخلاق و حقوق شهروندی است. نتیجه گیری: حقوق شهروندی شاید در ابتدا این طور به نظر برسد که ناشی از فردگرایی است اما در اصل به سمت جامعه­گرایی کشش دارد. در این بین قوانین شهرداری می بایست منعکس دهنده اخلاق و حقوق شهروندی باشد. بر اساس ماده ۱ منشور حقوق شهروندی اداره شایسته امور کشور بر پایه­ی قانون مداری، کارآمدی، پاسخگویی، شفافیت، عدالت و انصاف توسط همه مسئولین و کارکنان دستگاه­های اجرایی الزامی است. در حال حاضر قوانین شهرداری با چالش­هایی چون: عدم تطابق حقوق و تکالیف متقابل شهروندان و شهرداری، عدم حضور شهروندان در فرایند تهیه، بررسی و تصویب برنامه­های توسعه شهری (طرح­های جامع، تفضیلی و...)، فقدان راهکارهای جلب مشارکت شهروندی، فقدان مدیریت واحد شهری روبرو است. در اکثر موارد مشاهده شده که رویکرد شهرداری به سوی جامعه گرایی می­باشد.

Ethics, Citizenship rights, Socialism, Individualism, اخلاق, حقوق شهروندی, جامعه گرایی, فردگرایی