علیرضا حیدری - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه عامه امینی تبریز
رقیه صادقی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه پردیس الزهرا تبریز

طرز رفتار بزرگسالان اثر عمیقی بر شخصیت کودکان و عادات کسب شده توسط آنها دارد. تنبیه به معنای آگاهانیدن بیدار کردن واقف گردانیدن به چیزی و آگاه و هوشیاری کردن آمده است. تنبیه بدنی به معنای استفاده از نیروی فیزیکی جهت ایجاد درد بدون صدمه به منظور تربیت (تصحیح) یا کنترل رفتار کودک می باشد. تنبیه بدنی یک نوع کودک آزاری و شایع ترین نوع خشونت در خانواده است که موجب نقض حقوق کودک می شود. معمولا روان شناسان تنبیه بدنی را جایز نمیدانند. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی پیامدهای رفتاری تنبیه بدنی کودکان در خانه و مدرسه بود نتایج پژوهش نشان می دهد که تنبیه یک روش تربیتی بسیار رایج در جامعه ماست ما تنبیه را راهی برای دوری از رفتارهایی می دانیم که دوست نداریم بهترین راه برای کاهش بدرفتاری تقویت رفتارهای مثبت در کودک است. تنبیه تکنیکی مناسب برای کنترل رفتار و انضباط دانش آموزان به نظر میرسد کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق کودک اذعان کرده است که تنبیه بدنی آموزگاران و والدین در مدارس و خانه ها ناکارآمد، خطرناک و غیر قابل قبول به نظر می رسد. روش نظم و انضباط زیرا تاثیرات منفی به جای مثبت برای یادگیرندگان به ارمغان می آورد.

تنبیه بدنی، تقویت رفتار مثبت ،سلامت روان