حافظ تره باری - گروه آموزشی علوم تربیتی ، دانشگاه فرهنگیان ،تهران ، ایران.
فاطمه آذرمی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنیگان پردیس بنت الهدی صدر ،اردبیل ، ایران.

تدریس ، رابطه ای دوسویه میان آموزگار و دانش آموز است که هدف آن، رشد و تعالی دانش آموز در همه حوزههای تربیت و تعلیم و پرورش و آموزش و دانش و بینش است . تدریس در شیوههای سنتی و به طور معمول، مبدل به جریان یک سویه انتقال اطلاعات و محفوظات از آموزگار به دانش آموز شدهاست . این روش هرچند که در هزارههای گذشته ، بستر اصلی تعلیم و تربیت نسل ها بود و فرهنگ و تمدن بشر را ساخت و پیش راند، اما در ادوار اخیر با چالش های بسیار مواجه شدهاست . اندیشمندان حوزه تعلییم و تربیت در دهه های اخیر در پی اصلاح شیوههای تدریس و یافتن راهکارهایی تازه برای افزایش کارایی و بازدهی نظام و آموزش بودهاند. جریان یک سویه اطلاعات از آموزگار به دانش آموز و اساسا تکیه بر انتقال اطلاعات به جای یافتن و ساختن دانش ، چیزی است که مورد انتقاد بوده است و تلاشها بر آن قرار گرقته است که این روند یک سویه و صرفا انتقالی به روندی دو سویه و جست وجوگر و سازنده تبدیل شود. این اندیشه موجب پیشنهاد شدن روشهایی متنوع و تازه در حوزه تدریس شد که هرچند با نامهای متعدد و متنوعی خوانده می شوند، اما مجموعشان را می توان روش تدریس خلاق یا روش تدریس فعال خواند. در مقاله حاضر، ماهیت روش تدریس خلاق و فعال و تاثیر آن بر آموزش و سطح یادگیری دانش آموزان ابتدایی به روش توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرد و هدف پیشنهاد کردن روشهایی تازه و کارا برای تدریس است . یافته های این مقاله گویای تاثیر مثبت روشهای تدریس فعال و خلاق در ارتقای سطح یادگیری دانش آموزان است و مزیت این روش بر روشهای سنتی آموزش است .

تدریس فعال، تدریس خلاق، تدریس سنتی ، آموزش و پرورش، دوره ابتدایی .