سرشت زیبایی شناختی شاهنامه ی فردوسی
عنوان مقاله: سرشت زیبایی شناختی شاهنامه ی فردوسی
شناسه ملی مقاله: JR_LCQFN-11-43_005
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_LCQFN-11-43_005
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
چیمن فتحی - student of persian language and literature, university of Mohaghegh Ardabili
رامین محرمی - associate professor of persian language and literature, university of Mohaghegh Ardabili
بیژن ظهیری - , associate professor of persian language and literature, University of Mohaghegh Ardabili
شهریار گیتی - assistant professor of arabic language and literature, university of Mohaghegh Ardabili
خلاصه مقاله:
چیمن فتحی - student of persian language and literature, university of Mohaghegh Ardabili
رامین محرمی - associate professor of persian language and literature, university of Mohaghegh Ardabili
بیژن ظهیری - , associate professor of persian language and literature, University of Mohaghegh Ardabili
شهریار گیتی - assistant professor of arabic language and literature, university of Mohaghegh Ardabili
باوجود هماهنگی و همسانی شاهنامهی فردوسی با آنچه هگل در درسگفتارهای زیبایی شناسی درباره ویژگیهای حماسه اصیل برمیشمارد، وی شاهنامه را حماسهای غیرمنسجم و فاقد مرکز عملکردی مستقل میخواند که نمیتوان به آن عنوان حماسه واقعی را داد. او حماسه اصیل را جلوه تمامیت جهان یک قوم میداند که حاصل تعینیابی و تظاهر انسانی اسطورههای نامنسجم و نابسامان پیشین، یعنی ایدئال شدگی طبیعت به وسیله روح است. بنابراین شعر حماسی اصیل را، به مثابه نخستین مرحله خودآگاهی روح مطلق، میتوان هنر ناب (مطلق) تلقی کرد که با ایجاد نوعی خودآگاهی جمعی در اجتماع تاریخی، از بالاترین درجه هم نوایی ذهن و عین برخوردار است. زیبایی شناسی شاهنامهی فردوسی هم بر تحقق عینی محتوای اساطیری آن، یعنی «ستیزگی و آمیزگی نیروهای متضاد هستی»، از رهگذار گرایشهای اجتماعی، سیاسی و اخلاقی و به تعبیر دیگر بر تظاهر یگانگی انداموار دوگانهها استوار است. در این مقاله، نخست با استفاده از دیدگاه خود هگل درباره حماسه اصیل و نیز با بهره گیری از یافتههای پژوهشهای دیگران، به نظرات او درباره شاهنامه پاسخ داده شده است؛ سپس با تکیه بر مقولاتی خاص از «فلسفه روح» هگلی، ازجمله خانواده، نظام نیازها و کشور یا دولت، در مقوله اخلاق اجتماعی، به شیوه تحلیل تطبیقی، سرشت زیبایی شناختی شاهنامه در خلال تمامیت حماسی، در مولفههای برونهمسری، تضاد و تمامیت در جهان پهلوان شاهنامه، بن مایه های واگشتی و کلیت در طبقات چندگانه اجتماعی نشان داده شده؛ و بدین ترتیب، با تطبیق عناصر تمامیتبخش حماسی در شاهنامه بر اصلی ترین شاخصههای حماسه اصیل هگلی، بیان شده است که شاهنامهی فردوسی نیز، همچون بعضی از بزرگترین حماسههای اصیل جهان، با برخورداری از شاخصترین ویژگی های حماسه اصیل برخلاف دیدگاه هگل حماسهای اصیل است و ضمن دربرداشتن قدرت انتقال فهم مشترک دینی و اخلاقی از جهان، هنری جهانشمول و ماندگار شمرده می شود.
کلمات کلیدی: Aesthetics of Ferdowsi's Shahnameh, Hegelian philosophy of art, subjectivity and e objectivity, unity., زیبایی شناسی شاهنامه, فلسفه ی هنر هگل, عین و ذهن, یگانگی.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1836094/