فرزاد بالو - Associate Professor of Persian Language and Literature, University of Mazandaran
رضا رضاپور - دانشگاه مازندران

«خاموشی و سکوت» در آثار و اشعار مولانا از مفاهیمی است که ذهن و زبان پژوهشگران را به خود مشغول کرده است؛ چنان که با تاملی در کارنامه مولوی پژوهی، کتاب ها و مقالاتی را می یابیم که از نظرگاه های مختلف عرفانی، کلامی، زبان شناختی و... کوشیده اند این مفاهیم را شرح دهند. در این پژوهش، با دیدگاه انتقادی تحلیلی، ضمن طبقه بندی و شرح رویکردهای گوناگونی که پژوهشگران با محوریت موضوع خاموشی و سکوت در آثار و اشعار مولانا داشتهاند، این پرسش بنیادین مطرح شده که حلقه مفقوده این پژوهشها کجاست. این حلقه مفقوده بی توجهی پژوهشها به سکوت از منظر هرمنوتیکی و آشکارکنندگی آن است. سکوتی هرمنوتیکی که بهوسیله آن کلام حق بر زبان عارف بازتاب مییابد. به تعبیر دیگر، در این پژوهش، تبدیل شدن عارف به زبان حق بهوسیله ساحت هرمنوتیکی سکوت میسر دانسته شده، نه فقط از طریق سکوت صرف مولانا در مقام عارف.

Rumi's poems and works, Critical study, Silence, Hermeneutics, اشعار و آثار مولانا, بررسی انتقادی, سکوت و خاموشی, هرمنوتیک