مریم محمودی - دانشجوی دانشگاه فرهنگیان پردیس فاطمه الزهرا تبریز
هادی خیری هفشجانی - دانشجوی دانشگاه فرهنگیان واحد فرخشهر
مریم سعیدی - دانشجوی دانشگاه فرهنگیان
رضا حسن پور - دانشجوی آموزش ابتدایی دانشگاه پردیس علامه امینی

ناسازگاری کودکان در محیط آموزشی، بحث های زیادی را به خود اختصاص داده است. رفتارهای ناسازگارانه رفتارهایی هستند که با نظر پدر و مادر، معلمان، مدرسه و جامعه تطابق ندارد. اطرافیان این بچه ها احساس ناخوشایندی نسبت به رفتار آنها دارند به طوری که واکنش اطرافیان برای آن ها نیز ناخوشایند است. این گونه رفتارها در بین پسرها بیشتر از دختران است. این اختلال با مشکلات دیگر دانش آموز شباهت زیادی دارد و تفکیک کردن آن ها دشوار است. صفت ها و رفتارهایی که معلمان آن ها را رفتار ناسازگار تلقی می کنند به شرح زیر است: پرخاش گری، گستاخی، حاضرجوابی، بهانه گیری، گوشه گیری، بی اعتنایی، دروغ گویی، بی نظمی، قانون شکنی. رسالتی که مدرسه در این زمینه دارد، درک رفتارهای دانش آموز و اصلاح آن ها از طریق ارتباط با والدین او می باشد. زیرا در مدرسه است که این واکنش ها ایجاد می شود. محیط آموزشی با عدم توجه به جنبه های فردی و اجتماعی کودک، می تواند منبع بروز ناهماهنگی زندگی تحصیلی دانش آموز باشد. لازم به ذکر است اختلالاتی که در اثر عوامل ذکر شده در نزد دانش آموز پدید می آیند، اغلب ناگهانی نیستند، بلکه علائم تشخیص در مورد پیدایش آن ها وجود دارد؛ به شرط آن که نیروی انسانی آگاه برای شناسایی آن ها وجود داشته باشد. معلمان می توانند با رعایت کردن مواردی، بستری را برای شکوفا کردن استعداد بچه ها ایجاد و از به وجود آمدن رفتارهای ناسازگار جلوگیری کنند.

مدرسه، دانش آموز، معلم، ناسازگاری، تحصیل.