عبدالحسین نیکخواه رانکوهی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی

بافت های فرسوده اغلب در محدوده های قدیمی، محروم شهری ازنظر اجتماعی، اقتصادی و کالبدی قرار دارند. این عامل عدم پویایی و رونق اقتصادی حیات شهری در آن هاست. بافت های فرسوده به خاطر مشکلات، معضلات پاسخگوی نیازهای فعلی شهروندان نبوده و دچار افول عملکردی می باشند. بازآفرینی بافت فرسوده به عنوان محل سکونت و معیشت میلیون ها نفر با حفظ جان و مال شهروندان نقشی مهم در کاهش آسیب های اجتماعی، افزایش اعتماد و نشاط اجتماعی و توسعه پایدار دارد و تحقق ۱۰۰ درصدی این راهبرد نیازمند توجه بیش از پیش در زمینه تسهیل گری برای نوسازی و بهسازی است. بدون شک، کارآمدی و نوسازی بافت فرسوده، توازن جمعیت در مناطق مختلف شهری و توسعه متوازن را به ارمغان می آورد و یکی از اقدامات مهم برای تحقق این رویکرد فرهنگ سازی به منظور آگاهی بخشی به عموم جامعه نسبت به اهمیت و ضرورت نوسازی بافت فرسوده است که دستگاه های اجرایی با همکاری و همیاری رسانه ها می توانند به این مهم دست پیدا کنند. فرسودگی یکی از مهم ترین مسائل شهری است که باعث بی سازمانی، عدم تعادل و عدم تناسب آن می گردد. هدف اساسی نوسازی و بهسازی بافت های قدیمی و فرسوده شهرها، توسعه متناسب کمی و کیفی محیط زندگی برای انسان هاست. بافت های قدیمی علاوه براینکه دارای ارزش های اجتماعی زیبایی شناختی و پایگاه اولیه خاطرات جمعی و هویت بخش شهرهای ما هستند، محل سکونت و معیشت میلیون ها نفر از شهروندان بوده و بنابراین توجه به بهسازی و نوسازی آن امری ضروری می باشد.

آسیب اجتماعی، آسیب اقتصادی، بافت کالبدی