عباسعلی مطلبی مغانجوقی

در این تحقیق انتخاب نمونه ها در پیروی از ضمیمه ۴ دستورالعمل ۹۶/۲۳ کدکس (Codex) مبنی بر یک نمونه از هر صد تن تولید سالانه و با توجه به اینکه تولید میگو در سال ۲۰۰۰ تقریبا ۴۰۰۰ تن بود انجام شد.بنابراین نمونه برداری حداقل از ۱۰% مکانهای ثبت شده توبید میگو در دو سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ جمع آوری گردید. در این مطالعه روشهای نمونه برداری آماری منصفانه در شرایط عادی و روشهای نمونه برداری آماری یکجانبه یا هدفمند فقط در مورد مقادیر مشکوک همانطوری که در خط مشی های کدکس (Codex) ناظر بر تهیه وتدوین برنامه های ساماندهی کنترل باقیمانده های داروهای دامی در مورد مواد غذایی اعمال می شود صورت پذیرفت. باقیمانده هایی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند عبارتند از: کلروآمفنیکل (Chloramphenicol) ، نیتروفورانها (Nitrofurans) اریترومایسین و سولفونامیدها و تتراسیکلین ها. از روش های غربالگری جهت تشخیص سریع نمونه های منفی ( که میزان باقیمانده ها در آنها کمتر از حد تشخیص یا میزان معین است) استفاده شد و از روشهای تاییدی به منظور تایید وجود باقیمانده و تعیین میزان واقعی ترکیبات استفاده شده است. پایش کلروآمفنیکل با آزمون غربالگری از روش کروماتوگرافی مایع (HPLC) و آزمایش تاییدی آن با استفاده از اسپکتروفتومتری عمومی (LC/MC) استفاده شده است. حد قابل تشخیص کمتر از ۲ میکرو گرم به ازای هر کیلوگرم است ومیزان فراتر از حد قابل تشخیص مثبت تلقی می شود. در این مطالعه کلیه نمونه ها کمتر از حد قابل تشخیص بوده است.آزمایش غربالگری با روش Four Plate و تایید نتیجه بااستفاده از کروماتوگرافی مایع (HPLC ) انجام شد میزان باقیمانده فلومیکوئین ۱۵۰ و اکسیولینک ۳۰۰ و اکسی تتراسیکیلین ۱۰۰ میکروگرم به ازا عر کیلوگرم بود. در این مطالعه کلیه نمونه ها نتایج کمتر از حداکثر میزان باقیمانده ها می بوده است.

کلروآمفنیکل, نیتروفورانها, فورازولیدن, ماتریکس ها, باقیمانده های داروئی, میگوی پرورشی سفید هندی