روزبه مریدپور - دانش آموخته گروه آموزشی علوم درمانگاهی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حمیدرضا فتاحیان - گروه آموزشی علوم درمانگاهی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
پژمان مرتضوی - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

استفاده از بافت ها در طب در برگرداندن عملکرد ارگان به در درمان عمومیت یافته است. مهندسی بافت روش های جدید تهیه و فراوری بافت از این دسته از فناوری های امروزی در روند درمان جوامع می باشد. در تحقیق حاضر با استفاده از روش های شیمیایی و فیزیکی تلاش در تهیه بافت همبند از پای شترمرغ و ارائه ان جهت استفاده در درمان بیماران و دارد. پنج جفت پای شترمرغ ۱۱ ماهه از مفصل مچ پایی-قلمی (مفصل هاک) جدا شده و به ازمایشگاه ارسال گردید، پس از جداسازی لیگامان کف پایی مطالعه میکروسکوپی و ارزیابی بیومکانیکی انجام پذیرفت و فرایند سلول زدایی با ترکیب سدیم دودسیل سولفات و خلا بر روی بافت انجام پذیرفت. مطالعه میکروسکوپی نوری و الکترونی و ارزیابی بیومکانیکی بر روی بافت فراوری شده انجام پذیرفت. لیگامان کف پایی شترمرغ متشکل از ساختار فیبری-غضروفی (فیبروکارتلاژی) بوده که تا ۹۵ درصد فاقد سلول گردید. نتایج حاصل مطالعه بیومکانیکی تحمل کشش و فشار بافت دسلولاریزه شده اختلاف معنی داری بین بافت غیرفراوری شده و فراوری شده نشان نداد. محلول SDS به همراه خلا قابلیت برداشت سلول و محتویات ذخیره ژنتیکی را تا ۹۵ درصد با حفظ ساختار همبندی دارا می باشد که با کاهش سلول و DNA انتی ژنیسیته بافت زنوگرافت کاسته شد که با حفظ ساختار همبندی ان امکان استفاده در بیمار پس از استریلیزاسیون فراهم می نماید.

سلول زدایی, لیگامان کف پایی, شترمرغ