تاثیر به کارگیری مدل مراقبتی مشارکتی بر کیفیت زندگی مصدومین شیمیایی مبتلا به برونشیولیت

اهداف: در میان بیماری­های ایجادشده بر اثر مسمومیت با گاز خردل، بیماری برونشیولیت از همه شایع­تر است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر به­کارگیری مدل مراقبتی مشارکتی بر کیفیت زندگی مصدومین شیمیایی مبتلا به برونشیولیت انجام شد. روش­ها: در مطالعه­ای نیمه­تجربی، ۳۶ مصدوم شیمیایی مبتلا به برونشیولیت به روش غیرتصادفی انتخاب و مدل مراقبتی مشارکتی روی آنها به مدت ۳ ماه به شیوه ویزیت­های مشارکتی آموزشی و ویزیت­های پیگیری اجرا شد. کیفیت زندگی آنها با پرسش­نامه استاندارد SF-۳۶ قبل و بعد از مداخله اندازه­گیری شد. از آزمون آماری T زوجی برای بررسی داده­ها استفاده شد. یافته­ها: میانگین نمره کل کیفیت زندگی قبل و پس از مداخله از ۷/۲۹ به ۳/۳۴ افزایش یافت که تفاوت معنی­داری بین نتایج دو مرحله مشاهده شد (۰۰۱/۰>p). نتیجه­گیری: اگرچه بیماری مصدومین شیمیایی نظیر سایر بیماری­های مزمن درمان قطعی ندارند، ولی با اجرای مدل­های مراقبتی نظیر مدل مراقبتی مشارکتی، کیفیت زندگی مصدومین شیمیایی مبتلا به برونشیولیت ارتقاء می­یابد.