بررسی تغییرات کمی سفره آب زیرزمینی متاثر از طرح پخش سیلاب تسوج

فن و دانش پخش سیلاب عبارت از استحصال، پخش رواناب سطحی و متمرکز کردن سیلابها درعرصههای مشخص برای مقاصد چند منظوره شامل زراعت سیلابی، تولید چوب و ایجاد محیطهایسبز، اصلاح خاک، احیای مراتع، تولید علوفه و تغذیه مصنوعی منابع آب زیرزمینی(آبخوانها) میباشد(کمالی، ١٣٨٧ ). هدف از این تحقیق بررسی عملکرد شبکه پخش سیلاب تسوج در تغذیه مصنوعی و تأثیر آن بر تغییرات کمی سفره آب زیرزمینی میباشد. در ایستگاه تسوج مساحت عرصه تحت پوشش طرح ٧۶٠ هکتار میباشد. این ایستگاه در سال ١٣٧٩ در استان آذربایجانشرقی و در ۵ کیلومتری شهر تسوج احداث شده و حجم عملیات مکانیکی اجرا شده در زمان احداث ایستگاه تسوج0/3 میلیون مترمکعب بوده و تاکنون ٧ طرح تحقیقاتی در این منطقه اجرا شده است. تعداد رخداد سیل در دشت تسوج ۴١٢ مورد از زمان اجرا تاکنون میباشد که بیشترین رخداد سیل به تعداد ٩٠ مورد در سال ٨١ اتفاق افتاده است. در تمامی چاههای مشاهدهای واقع در حجم کنترلی در اوایل سال ١٣٨٣سطح آب زیرزمینی روند نزولی داشته تا اینکه آبگیری اردیبهشت سال ٨٣ به میزان ٧٢٫٨ هزار متر مکعب، باعث افزایش سطح آب زیرزمینی در چاههای مشاهدهایP1 و 4 P3 ، P2 ،Pشده است که کمترین و بیشترین افزایش سطح آب مربوط به چاه مشاهدهایP2 و 1 Pبه ترتیب به میزان ١٫٨٣ و ٧٧ متر میباشد. نتایج حاصل از تحقیق نشان دهندهی اثر مفید این گونه طرحها بر وضعیت منابع آب زیرزمینی منطقه و افزایش ذخیرهی این منابع میباشد. این افزایش ذخیره تا سال ١٣٨٨ در حدود ١٫۶٨ میلیون متر مکعب بوده است

کلیدواژه ها:

افت آبهای زیرزمینی ، پخش سیلاب ، تغذیه مصنوعی آبخوان ، کمیت آبهای زیرزمینی ، تسوج