بررسی تغییرات ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی AMS دربخش جنوبی توده گرانیتوئیدی الوند

بخش جنوبی توده گرانیتوئیدی الوند درجنوب و جنوب باختری همدان و درپهنه سنندج سیرجان قراردارد بخشعمده ای این توده ازمونزوگرانیت های پورفیروئید تشکیل شده است سینوگرانیت هاگرانودیوریت ها و الکالی فلدسپارگرانیست ها به ترتیب واحدهای دیگر این توده را تشکیل میدهند گرانودیوریت ها بخش کوچکی از جنوب باختری این توده را تشکیل میدهند که درحاشیه توده و درمجاورت با گابروها قرارگرفته اند و نسبت به دیگر گروه ها دارای بافت دانه ریزتری می باشند مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی بطور متوسط برای کل نمونه ها بین 100-300mSI و گرانودیوریت ها از 268تا619 برای گرانیت ها مونزوگرانیت ها و سینوگرانیت ها و الکالی گرانیت ها از 53 تا378 Msi متغیر است باتوجه به ترکیب کانی شناسی سنگها بیوتیت بارزترین کانی پارامغناطیس این سنگهاست که از فراوانی قابل توجهی نیز برخوردار است این طوراستنباط می شود که این کانی نقش اصلی درمقادیر Km را بازی می کند هرچند وجود کانیهای مگنتیت ایلمنیت هماتیت و نیز نقش مهمی درپذیرفتاری مغناطیسی بالای بدست آمده از این توده ایفا کرده اند درگرانودیوریت ها فراوانی کانی بیوتیت وجود مگنتیت ایلمنیت هماتیت و میکروانکلاوهای سورمیکاسه هورنبلند ندرتا و اسفن عامل اصلی بالا بودن مقدار km درتعدادی از آنهامی با شند.

کلیدواژه ها:

پذیرفتاری مغناطیسی ، الوند ، AMS ، گرانیتوئید ، مگنتیت ، سنندج - سیرجان