محمد افشاری - مرکز پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان
فاطمه امیری - استادیار دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
محمدرضا سیدی - مرکز پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان
محدثه بیگلری - مرکز پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان
حنانه جام بزرگ - مرکز پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان

چکیده سابقه و هدف تزریق خون مزمن موجب آلوایمونیزاسیون در بیماران مبتلا به تالاسمی می شود. برآورد فراوانی ایجاد آلوایمونیزاسیون در این بیماران می تواند منجر به شناخت محدودیت های موجود و ایجاد استراتژی مناسب به منظور پیشگیری از ایجاد آلوایمونیزاسیون در آن ها گردد. در مطالعه حاضر، فراوانی آلوآنتی بادی های ناخواسته در بیماران تالاسمی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها در این مطالعه مقطعی و گذشته نگر، جمعیت مورد مطالعه ۹۲ بیمار مبتلا به تالاسمی مراجعه کننده به بیمارستان بعثت استان همدان در سال ۱۳۹۸ بود. اطلاعات تمام بیماران جمع آوری و وارد نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ گردید. داده ها با استفاده از تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک و سطح معناداری ۰۵/۰ p< تحلیل شد. یافته ها در این مطالعه تعداد ۹۲ بیمار شامل ۵۴ مرد (۷/۵۸%) و ۳۸ زن (۳/۴۱%)، با دامنه سنی۵۰-۲ سال مورد مطالعه قرار گرفتند. از بین ۹۲ بیمار، ۷ نفر(۶/۷% کل بیماران) غربالگری آنتی بادی مثبت داشتند. شایع ترین آلوآنتی بادی ها عبارت بودند از anti-c ۶ نفر(۳/۳۳%)، anti-e ۳ نفر(۶/۱۶%) و anti-JKa ۳ نفر(۶/۱۶%). بین مقدار هموگلوبین و آلوایمونیزاسیون و تعداد دفعات تزریق خون و آلوایمونیزاسیون ارتباط معناداری مشاهده شد (۰۰۹/۰ p= و ۰۰۶/۰ p=). اما ارتباط بین سن بیماران و آلوایمونیزاسیون معنادار نبود. نتیجه گیری بر اساس نتایج این مطالعهanti-c  ، anti-e و anti-JKa شایع ترین آلوآنتی بادی ها در جامعه تالاسمی مورد مطالعه بودند. این نکته می تواند جهت فراهم سازی واحدهای خونی سازگار و مناسب برای بیماران تالاسمی مفید باشد.

Thalassemia, Blood Transfusion, Screening, تالاسمی, انتقال خون, غربالگری