بررسی روند توهم مالی در اقتصاد ایران (رهیافت مدل شاخص های چند گانه - علل چند گانه)

توهم مالی اشاره به درک نادرست پارامترهای مالی و برآورد بیش از حد و کم تر از حد مخارج و بدهی‎های مالیاتی دارد که موجب سوگیری در تصمیم‎گیری بودجهای در تمام سطوح دولت می شود. مقاله حاضر تحلیلی تجربی از برآورد شاخص توهم مالی برای اقتصاد ایران طی دوره ۱۳۶۰ تا ۱۳۹۱ با به کارگیری رویکرد معادلات ساختاری در قالب مدل شاخص های چند گانه – علل چند گانه ( MIMIC ) را ارائه می‎دهد. در این راستا از متغیرهای بار مالیاتی و سطح آموزش به عنوان علل و از متغیرهای بدهی عمومی دولت، نسبت مالیات غیرمستقیم به مالیات مستقیم و نسبت مخارج مصرفی خصوصی به بدهی های عمومی دولت به عنوان پیامدهای آن استفاده شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می دهد، اندازه بار مالیاتی با ضریب (۷۹/۰) مهم ترین علت اندازه توهم مالی است که سیاست گذاران سعی در پنهان کردن این بار مالیاتی از طریق توهم بدهی های دولت و توهم مخارج مصرفی بخش خصوصی نسبت به سطوح بدهی هستند. همچنین روند توهم مالی در دوره تحت بررسی سیر صعودی دارد که نشان می دهد سیاست گذاران مالی طی این سال ها از تدابیر توهم مالی به-منظور تحریف ادراکات مالیات دهندگان از بار مالیاتی بهره برده اند.

کلیدواژه ها:

توهم مالی ، بار مالیاتی ، معادلات ساختاری ، مدل شاخص‎های چندگانه - علل چندگانه ، اقتصاد ایران