بررسی قانون جذب از منظر مولوی

قانون جذب یکی از اندیشه هایی است که از روزگاران کهن طرفدارانی داشته است . در نظرگاه پیروان این قانون، »مشابه مشابه را جذب می کند.« در این قانون انسان از توانایی آفرینش برخوردار است ؛ بدین صورت که به هر چه بیندیشد آن را به جانب خود جذب می کند. قانون جذب اصولی مانند شکرگزاری ، مشابهت ، ارتعاش، نیروی اندیشه ، نیروی شادی ، نیروی عشق ، نیروی تمرکز دارد. مولوی نیز نظراتی شبیه به قانون جذب دارد که در این پژوهش کوشیدهایم آنها را با روش توصیفی - تحلیلی مورد بررسی قرار دهیم . بنابراین به این نتایج دست یافتیم . ۱- شکرگزاری : به نظر مولوی ، شکرگزاری باعث جذب نعمت بیشتر می شود. در حالی که ناسپاسی نعمت را از انسان دور می کند. ۲- قانون مشابهت : هر پدیده مشابه خود را جذب می کند. به نظر مولوی ، مشابهت انواعی دارد که عبارتند از: جز و کل بودن، همدل بودن، هم جنس بودن و .... ۳- ارتعاشات: به نظر مولوی ، ارتعاش به دو نوع مثبت و منفی تقسیم می شود. انسان یا در مسیر ارتعاش مثبت و جذب خواسته هایش است ؛ یا در حال فرستادن ارتعاش منفی و دور شدن از خواسته هایش است . ۴- نیروی اندیشه : انسان با اندیشه های مثبتش می تواند خواسته هایش را جذب نماید. ۵- نیروی شادی : شادی و خشنودی باعث جذب خواسته ها می شود. ۶- نیروی عشق : عشق از جذبه بالایی برخوردار است ؛ به گونه ای انسان عاشق به اهدافش می رسد. ۷- نیروی تمرکز: انسانها تنها باید بر یک هدف تمرکز کنند؛ تا بتوانند آن را جذب نمایند.

کلیدواژه ها:

مولوی ، قانون جذب ، مثنوی ، مشابهت ، ارتعاش.