نگین یعقوبیان - دانشجو کارشناسی آموزش تاریخ پردیس آیت الله کمالوند
عارفه عبدلی - دانشجو کارشناسی آموزش تاریخ پردیس آیت الله کمالوند
فاطمه جوکار - دانشجو کارشناسی آموزش تاریخ پردیس آیت الله کمالوند
آناهیتا افسری - دانشجو کارشناسی آموزش تاریخ پردیس آیت الله کمالوند

جنگ چالدران، نخستین جنگ دولتهای صفوی و عثمانی در سال ۹۲۰ قمری در دشت چالدران. فرمانده سپاهیان صفوی راشاه اسماعیل اول صفوی برعهده داشت و فرمانده سپاهیان عثمانی، برعهده شاه سلیم اول بود. نتیجه جنگ شکست سپاهیانصفوی و خانهنشین شدن شاه اسماعیل بود. پژوهش حاضر با هدف بررسی دیدگاه مورخان ترک درباره ی جنگ چالدران بود.نتایج پژوهش نشان می دهد که بایزید دوم، به دلیل گرفتاری های داخلی و خارجی، از جنگ با صفویان پرهیز داشت. اسماعیلصفوی (حکومت: ح ۹۰۶-۹۳۰) نیز که هنوز آمادگی لازم برای درگیری با عثمانیان را نداشت، سیاست دوستی با بایزید را پیشگرفت. اما این مناسبات در سال ۹۱۶ قمری، هنگامی که شاهاسماعیل بر شیبکخان ازبک پیروز شد، به هم خورد؛ زیرا شاهاسماعیل پوست سر شیبکخان را که از کاه پر شده بود، همراه فتحنامهای غرورآمیز برای سلطان عثمانی فرستاد. این کارموجب خشم بایزید شد و در مکتوبی به شاه اسماعیل، او را به حمله به ایران تهدید کرد.

جنگ چالدران، ایران،صفویان، شاه اسماعیل