تحلیل تاثیر بلندی های قدیمی (paleo high ) و گسل های عرضی بر چین خوردگی زاگرسی در فرو افتادگی دزفول (بررسی بر روی ا تقدیس های پازنان و بی بی حکیمه)

اگر چه روند عمومی ساختارها و تاقدیسهای زاگرس به ویژه در فرو افتادگی دزفول شمال غرب – جنوب شرق است ولی عواملی نظیر وجود رسوبات شکل پذیر میوسن، تغییر جهت بردار حرکتی صفحه عربستان نسبت به ورق ایران و عملکرد گسل های پی سنگی، تغییراتی را در شکل، سیستم و روند کلی چین ها به وجود آورده است. در این میان نقش گسل های عرضی و پی سنگی با روند عربی ، در تغییرات مورفولوژی کی چین ها دارای اهمیت فراوانی است. بررسی تاثیر گسل های پی سنگی یا بلندی های قدیمی (paleo high ) هندیجان- بهرگانسر و خارگ میش بر تاقدیس های پازنان و بی بی حکیمه در فروافتادگی دزفول نشان میدهد که خمیده گی ساختارها ، جابجائی سطوح محوری چین ها و تشکیل تاقدیس های دارای چند بر آمدگی ( Culmination) در کنترل گسل های عرضی و پی سنگی است . مقایسه پروفیل لرزه ای با تصویر ماهواره ای مربوط به دماغه شمال غربی تاقدیس پازنان حکایت از به سطح رسیدن گسل پی سنگی هندیجان – بهرگانسر در این منطقه دارد. فقدان و یا کم شدن ضخامت رسوبات کرتاسه بالا در اطراف این بلندی های قدیمی (بر اساس اطلاعات حفاری چاهها و مقاطع ترسیم شده)، نشان می دهد که گسل ها در این زمان، فعال بوده اند. عدم تناسب ضخامت رسوبی در دو سوی این گسل ها باعث پاسخ غیر یکنواخت ساختار به تنش های مولد چین خوردگی پلیو- پلئیستوسن شده است که این خود می تواند از عوامل موثر بر شکل و مورفولوژی چین خوردگی ها، در محل عبور گسل های پی سنگی باشد.

کلیدواژه ها:

گسل پی سنگی ، فروافتادگی دزفول ، مورفولوژی چین ها