چالش های آموزش پزشکی جامعه نگر در ایران

مقدمه: آموزش پزشکی جامعه نگر معمولا به آموزش پزشکی که خارج از سطوح سوم یا دوم ارائه خدمات که در بیمارستان پایه گذاری شده است اشاره دارد. با آموزش مبتنی بر نیازهای جامعه، آگاهی از نیازهای بیماران و ارتقاء عملکرد پزشکی بطور کلی افزایش پیدا خواهد کرد. در این مطالعه با هدف بررسی وضعیت آموزش پزشکی جامعه نگر در ایران کلیه دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کشور توسط مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورد بررسی قرار گرفتند. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات کیفی است و از نمونه گیری هدفمند(مبتنی بر هدف) با مشارکت افرادی که تجربه ارائه خدمات جامعه نگر را داشته اند و افراد کلیدی و موثری که در مدیریت آموزشی نقش دارند و تجارب متفاوتی را دارا بودند به نحوی که گستردگی تجارب آنها با عث بدست آوردن کدهای متنوع گردید، استفاده شد. یافته ها: نقاط قوت و ضعف همچنین فرصتها و تهدیدها در آموزش پزشکی جامعه نگر در کشور مشخص گردید. جایگاه آموزش پزشکی جامعه نگر تعیین گردید و علل و عوامل ایجاد کننده آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بحث: نتایج مطالعه با تحلیل سیستماتیک (درونداد، فرآیند و برونداد) به صورت طبقه بندی هایی شامل، رسالت و چشم انداز، انگیزه، مدیریت آموزشی وساختار، ساختارآموزشی(برنامه آموزشی)، پژوهش، ارتباطات، ساختارهای فیزیکی و تجهیزات، و نظارت و ارزشیابی مشخص گردید. نتیجه گیری: با استفاده از نتایج این مطالعه، ضرورت تغییرات و تحول بنیادین و همه جانبه در اجرای برنامه های آموزشی و ارتقای روند آنها کاملا مشخص گردید.