هادی خزاعی
احمد زارع فیض آبادی

به منظور بررسی و کاهش گوجه فرنگی از چندین چین به یک چین با استفاده از ارقام مناسب این تحقیق از بهار سال ۱۳۸۹ به مدت دو سال در ایستگاه طرق مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی با استفاده از یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. اولین فاکتور سه رقم هیبرید گوجه فرنگی صنعتی همرس با تیپ رشد محدود شامل: ۱۰۸ Hypeel، Hypeel ۳۰۳ و۳۴۷ Hypeel به همراه رقم هیبرید PetoPride ۲ به عنوان شاهد و فاکتور دوم دو نوع برداشت یک و چند مرحله ای بود. صفات مورد اندازه گیری شامل تعداد میوه در گیاه، وزن میوه در بوته، عملکرد کل، شاخص بریکس، pH، نیروی انسانی مورد نیاز به ازاء هر تن وزن میوه بودند. تجزیه واریانس مرکب داده های دو سال آزمایش نشان داد ارقام گوجه فرنگی از نظر وزن میوه در بوته، عملکرد کل و درصد مواد جامد محلول کل اختلاف معنی دار داشتند. مقایسه میانگین عملکرد میوه ارقام گوجه فرنگی نشان داد رقم Hypeel ۳۴۷ با ۹/۲۶ درصد عملکرد بیشتر میوه، ۹/۲۶ درصد برتری وزن میوه در بوته و ۹/۱۱ درصد مواد جامد محلول کل نسبت به رقم PetoPride ۲ برترین رقم بود. اثر روش برداشت بجز بر pH و درصد مواد جامد محلول کل بر بقیه صفات مورد بررسی معنی دار بود. روش برداشت چند مرحله ای از نظر تعداد و وزن میوه برداشت شده از هر بوته و عملکرد میوه به ترتیب ۱/۱۴، ۳/۱۱ و ۳/۱۱ درصد بر روش یک مرحله ای برتری داشت، ولی ۴/۲ برابر روش برداشت یک مرحله ای نیازمند نیروی کارگر بود.

عملکرد میوه, شاخص بریکس, وزن میوه در هر بوته, تعداد نیروی کارگر و زمان برداشت