فاطمه مرتضوی کیاسری - دانشجوی دکتری روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، گروه روانشناسی عمومی و استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
رضا دنیوی - استادیار گروه روانشناسی، واحد نکا، دانشگاه آزاد اسلامی، نکا، ایران
بهرنگ اسماعیلی شاد - استادیار گروه علوم تربیتی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد، ایران

هدف: هدف پژوهش تدوین و اعتبار سنجی برنامه فرزندپروری مبتنی بر تجارب زیسته مادران دارای کودک با آسیب شنوایی بود. روش پژوهش: پژوهش به شیوه کیفی-کمی انجام شد. جامعه تحقیق مادران دارای کودک با آسیب شنوایی در شهرستانهای ساری و میاندورود بود. در بخش کیفی از شیوه نمونه گیری هدفمند تا حد اشباع استفاده شد. شیوه نمونه گیری در بخش کمی بصورت در دسترس بود و ۱۶ نفر از مادران انتخاب شدند. ابزار مصاحبه غیرساختاریافته بود. برای تامین روایی و پایایی، مصاحبه های ثبت شده همراه با مضمون بدست آمده از آنها، در اختیار مصاحبه شوندگان قرار گرفت و از شیوه اطمینان پذیری از داده های استخراج شده منطبق از مصاحبه های صورت پذیرفته، استفاده بعمل آمد. برای تامین اعتبار از شیوه انتقال پذیری استفاده شد. اپایایی کل دو کد گذار برابر ۹۰/۰ می باشد. برای تعیین اعتبار و برازش مولفه های برنامه از نرم افزار ۲۶ SPSS و Amos استفاده شد. یافته ها: با عنایت به مصاحبه ها و پیشینه های پژوهش، برنامه فرزندپروری مذکور در ۱۰ جلسه تدوین شد که عبارت است از: پذیرش مشکل ناشنوایی فرزند، بهره گیری از تجربیات مادران دارای فرزند ناشنوا، آشناسازی مادران با نحوه مراقبت از فرزند ناشنوا، آشنا سازی با شیوه های کنترل هیجان، آشنا سازی با شیوه های رفع احساس درماندگی، آشنا سازی با راهکارهای ارتباط با فرزند ناشنوا، تعامل با فرزند، آشنا سازی با شیوه های رفع احساس خستگی، رفع احساس ناامیدی، برطرف سازی احساس تنهایی کودک. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان دهنده اعتبار و برازش مولفه های تدوین شده برنامه فرزندپرورش مبتنی بر تجارب زیسته مادران بود.

تجارب زیسته, مادران, کودک, آسیب شنوایی