اشکان اسمعیل زاده دیلمقانی - کارشناسی آموزش ابتدایی

هدف اصلی این پژوهش، تعیین تاثیر واقعیت درمانی گروهی بر اضطراب بود. طرح این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه زنان شرکت کننده در کلاس های روان شناسی خانه سلامت شهرداری منطقه ۵ تبریز بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش، روش در دسترس همراه با تصادفی ساده بود. ابتدا پرسشنامه اضطراب بک، در میان ۷۰ نفر از زنان دارای مشکلات روانی و جسمانی حاد، به صورت در دسترس، اجرا شد. افراد با نمره بالاتری شناسایی و تعداد ۲۴ نفر از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس این تعداد در دو گروه ۱۲ نفری (آزمایش و گواه) به طور تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایشی در ۸ جلسه واقعیت درمانی گروهی شرکت داده شدند، در حالی که گروه گواه هیچ گونه درمانی را دریافت نکردند. تحلیل نتایج با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج نشان داد واقعیت درمانی گروهی به طور معناداری (۰ / ۰۰۱>p) به کاهش اضطراب زنان منجر شده است.

اضطراب، رفتارگرایان، واقعیت درمانی، شرکت کنندگان