مبانی حق شرط در حقوق بین الملل و اسلام
- سال انتشار: 1387
- محل انتشار: دوفصلنامه آموزه های حقوق کیفری، دوره: 5، شماره: 28
- کد COI اختصاصی: JR_CLD-5-28_006
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 232
نویسندگان
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی
چکیده
به کارگیری ابزارهای حقوقی در معاهدات بین المللی جهت گریز از آثار سلبی این معاهدات و مناسبات، امری ضروری است. کشورهای اسلامی و از جمله جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر مبانی شریعت مقدس اسلام و تطبیق مقررات حقوق بین الملل با آن، می توانند صحیح تر و کارامدتر از این ابزارها استفاده نمایند. اعمال حق شرط،[۱] به هنگام التزام به معاهدات بین المللی به کشور متعاهد کمک می کند، منافع و مصالح ملی خود را نیز حفظ کند. در این میان با اعمال حق شرط اگرچه کلیت یک معاهده خدشه دار می شود، تعداد بیشتری از کشورها می توانند به آن پیوسته و به طور محدود ملتزم شوند. ایران نیز در برخی از معاهدات بین المللی از این راه کار حقوقی استفاده کرده است. حق شرطهای ایران خصوصا پس از انقلاب، در این مقاله بررسی شده است.کلیدواژه ها
حقوق بین الملل معاهدات, حقوق بین الملل اسلامی, حق شرط, شرط ضمن معاهده و عقد, حق شرطهای ایراناطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.