ارزیابی میزان تحقیق پذیری طرح هادی شهر دهاقان

با توجه به تهیه طرح های هادی در ایران ، به مدت ۵ دهه، انتظار می رود این گونه کوشش ها در شهر های کم جمعیت ما ، به برنامه ریزی دقیق که پیشرفت شهر های میانی ما را تضمین می کند، منجر شود. طرح جامع شهری بیشتر به منظور ترویج ضوابط شهرسازی، کنترل توسعه شهرها، هماهنگ سازی بخش های مختلف شهر و شناخت حوزه های نفوذ شهر تهیه می شود. در این پژوهش تلاش بر آن است تا با مقایسه تطبیقی طرح هادی و جامع دهاقان میزان تحقق پذیری آن، در وجوه جمعیتی، کالبدی و انواع کاربری ها بررسی شود. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد. بررسی ها نشان داد تحقق پذیری جمعیتی که زیربنای بقیه کاربری هاست ۷۰ در صد بوده و حدود ۷۰۰۰ نفر از میزان پیشنهادی عقب مانده است. به جز کاربری های مسکونی ،اداری انتظامی، مذهبی، تجاری، فضای سبز، شبکه راه و کشاورزی بقیه کاربری ها حتی با محاسبه درصد تحقق آن ها با توجه به جمعیت موجود محقق نشده است. که این نشان از عدم توانایی طرح هادی در پیشبرد توسعه بر اساس برنامه ریزی موجود است.محاسبات صورت گرفته طبق روش هلدرن، نشان داد که شهر دارای رشد بی رویه و اسپرال است؛ به طوری که تا حدود ۲۸ سال آینده،محدوده شهر زمین لازم را جهت جذب جمعیت داراست. از جمله عوامل کاهش جمعیت شهر می توان به مهاجرت گسترده مردم، به دلیل عدم وجود فرصت اشتغال ، کاهش گرایش مردم به کشاورزی به علت خشک سالی های گسترده و نبود صنعت در شهر اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، تحقق پذیری ، دهاقان ، طرح جامع شهری ، طرح هادی