ترکیب و واترکیب در برداشت و پردازش داده های لرزه ای

در داده برداری متعارف‎‎، به منظور پرهیز از تداخل پاسخ چشمه های مختلف که توسط گیرنده ها دریافت می شود، آن ها را با فاصله زمانی بزرگ نسبت به هم شوت می کنند‎‎ که این امر موجب افزایش زمان و هزینه عملیات می شود. بنابراین مفهوم داده برداری همزمان یا ترکیبی به منظور صرفه جویی در زمان و هزینه معرفی می شود. در این روش دو یا چند چشمه به طور همزمان (با تاخیر زمانی کوتاه) شوت می شوند اما جبهه موج حاصل از این چشمه ها با هم تداخل می کنند. از این رو قبل از تمامی مراحل استاندارد پردازشی، داده های ترکیبی باید به صورت رکوردهای مجزا، جداسازی گردد که به این عمل واترکیب (Deblending) گفته می شود. در این مقاله ضمن معرفی داده برداری ترکیبی، سه روش واترکیب بررسی می شود: ۱. روش حل کمترین مربعات (واترکیب کاذب (Psuedo-deblending)) که در آن هیچ منظم سازی انجام نمی گیرد و تنها معیار درستی، پیش بینی جبهه موج ترکیبی است. مشکل این روش این است که داده های بازیابی شده تحت تاثیر نوفه های ترکیبی قرار می گیرند. ۲. استفاده از فیلتر بردار-میانه چندبعدی به منظور تضعیف نوفه های ترکیبی حاصل از حل کمترین مربعات؛ این روش به عنوان یک فیلتر غیرخطی نمی تواند از تضعیف سیگنال های همدوس اجتناب کند. ۳. منظم سازی ماتریس عملگر واترکیب با فرض محدودبودن باند مکانی داده های لرزه ای برای چشمه های مجاور و متراکم.  نتایج اعمال این سه روش روی داده مصنوعی نشان می دهد که واترکیب از طریق منظم سازی ماتریس عملگر، به دلیل دقت آن در تضعیف نوفه و حفظ سیگنال در مقایسه با دو روش دیگر قابل اعتمادتر است.

کلیدواژه ها:

داده برداری همزمان یا ترکیبی ، داده غیرترکیبی ، فیلتر میانه برداری ، واترکیب