اسماعیل خوشنام - Physiology Research Center, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran
مرضیه جعفری - Department of Biology, Shiraz university, Shiraz, Iran
امین الله بهاالدینی - Department of Biology, Shiraz university, Shiraz, Iran
مریم اوج فرد - Department of Biology, Shiraz university, Shiraz, Iran

زمینه و هدف: امواج الکترومغناطیس با فرکانس ۳۰۰-۰ هرتز و شدت ۱۰۰ - ۱/۰ میلی تسلا، می­توانند روی بسیاری از فعالیت­های سلولی تاثیرگذار باشند؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر قرارگیری طولانی مدت در معرض امواج الکترومغناطیس با فرکانس فوق­العاده پایین (ELF) بر سیستم بتا آدرنرژیک روده باریک است. مواد و روش­ها: تعداد ۲۱ سر موش صحرایی نر بالغ به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول، گروه آزمایش به مدت ۷۵ روز در معرض امواج الکترومغناطیس (۵۰ هرتز، ۱ میلی­تسلا) در دستگاه سلونوئید روشن قرار گرفتند. گروه دوم، گروه شاهد که در شرایط مشابه با گروه اول و در سلنوئید خاموش قرار گرفتند و گروه سوم، گروه کنترل که در شرایط معمول حیوان­خانه نگهداری شدند. حلقه های جداشده ایلئوم در حمام بافتی متصل به ترانس­دیوسر نیروی دستگاه پاورلب[۱] A - D قرارگرفته و پاسخ تغییرات مکانیکی بافت به تجویز دوزهای ۴-۱۰ و ۵-۱۰ مولار داروی ایزوپروترنول ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون ANOVA یک طرفه مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان دهنده افزایش معنی­دار (p≤۰.۰۵) انقباضات پایه گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل و شاهد بود. درحالی که میزان شل شدگی ایلئوم در پاسخ به دوزهای مختلف ایزوپروترنول (آگونیست گیرنده­های بتا آدرنرژیک) در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد و کنترل معنی­دار نبوده است. نتیجه­ گیری: می­توان چنین نتیجه گرفت، تاثیر درازمدت امواج الکترومغناطیس با فرکانس فوق­العاده پایین ممکن است اثری بر فعالیت گیرنده­های ۲β آدرنرژیک در روده باریک نداشته باشد.

Electromagnetic field, β۲ -adrenergic, Ileum, امواج الکترومغناطیس, سیستم ۲β آدرنرژیک, ایلئوم