محمد مهدی نژاد نوری - استاد، مجتمع دانشگاهی برق و مهندسی سایبرنتیک دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
مهران کشتکار هرانکی - استادیار، دانشکده مدیریت راهبردی، دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی، تهران، ایران
علی عرفانی فر - دکتری مدیریت راهبردی، دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی، تهران، ایران

نفوذ علمی می تواند با هدف تغییر در نگرش و افکار نخبگان علمی و دانشگاهی، شناسایی ظرفیت های علمی کشور و یا ایجاد اخلال در پیشرفت های علمی باشد. یکی از راه های تغییر در نگرش و افکار نخبگان علمی و دانشگاهی کشور، ایجاد انحصار علمی است. به شکلی که در بسیاری از حوزه های نظری دانشگاه های کشور، سرفصل ها و مبانی غربی، توسط اساتیدی که خود درس خوانده کشورهای غربی هستند، تدریس می شود. از زاویه دید یک انسان غربی نگاه می کنند و نتیجه این خواهد شد که بخشی از جامعه دانشگاهی ما، علی رغم ادعای علمی بودن، بدیهیات امنیت و منافع ملی کشور را نمی دانند و خیلی وقت ها به عنوان یک سرباز بی جیره و مواجب، برای تمدن غرب در داخل کشور کار می کنند. امروزه کشورها تلاش می کنند که در حوزه های علمی از یکدیگر سبقت بگیرند و در همین خصوص، تلاش می کنند که بدانند دیگران در حوزه های علمی در چه جایگاهی قرار دارند و چه ظرفیت های علمی درون کشور دارند. اگر دشمن در عملیات نفوذ موفق شود نتیجه اش شاکله ای از نظام جمهوری اسلامی است که در آن روح انقلاب اسلامی و اصول انقلاب دیگر وجود نخواهد داشت. ضرورت این تحقیق از آن روی قابل بحث است که شیوه های نفوذ در عرصه علمی و راهکارهایی برای مقابله با این امر را بررسی کند و ضمن استخراج طرح راهبردی مقابله با نفوذ علمی دشمن جمهوری اسلامی ایران، پیرامون چگونگی نفوذ دشمن شناخت حاصل شود. این مقاله کوشیده است با روش تحلیلی – توصیفی نفوذ علمی، ابعاد و مولفه های آن را تحلیل کند.

قدرت نرم, نفوذ علمی, نفوذ