منصور میراحمدی چناروئیه - گروه علوم سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی
عقیل صابر - دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی تهران

مقاومت صرفا از طریق تفنگ و گلوله اتفاق نمی­افتد، بلکه ادبیات نیز می­تواند به گونه­ای از مقاومت تبدیل شود. ادبیات ملی را می­توان تبلور احساسات، افکار و تصورات یک ملت از وطن خویش دانست. این مسئله هنگامی که با جنگ، اشغال، انقلاب، آشوب و... همراه شود، روی تراژیک­تری یافته و خود به یکی از ابزارهای مقاومت در برابر دشمن تبدیل می­شود. در میان انواع مختلف ادبی فلسطین از گذشته تا کنون آنچه که پررنگتر از سایر انواع ادبیات بوده، شعر است که نشان می­دهد شعر نسبت به داستان، نمایشنامه، رمان و سایر نمودهای ادبی هم ژرفای عمیق­تری داشته و هم به لحاظ کثرت اختلاف زیادی با دیگر نمودها داشته است. این مقاله درصدد است تا با بررسی تاریخ معاصر فلسطین به پیدایش ادبیات مقاومت فلسطین بپردازد و دریابد پدیده­های اجتماعی چگونه باعث شکل­گیری جریان ادبیات مقاومت شده است؛ ادبیاتی که در مقاومت مردم این کشور نقشی جدی ایفا کرده است. بر همین اساس و با توجه به مطابقت روش هرمنوتیک اسکینر با جامعه­شناسی معرفت که هر دو در پی برقراری پیوند میان زمینه و زمانه اجتماعی و سیاسی با مفاهیم و اندیشه­ها هستند، در این مقاله از روش هرمنوتیک اسکینر استفاده شده است.

فلسطین, ادبیات, جامعه شناسی معرفت, مقاومت, شعر