در این مقاله تاثیر برخی از پارامترهای تاثیرگذار در ایجاد تنشهای پسماند در فرایند جوشکاری تا حد ممکن بررسی شده است و روشهایی نیز جهت کاهش تنشهای پسماند ارائه شده است. قابل ذکر است با دانستن این تاثیرات می توان مدل بهتری ارائه داد و یا مدل های ارائه داده شده مختلف را بهینه سازی کرد. در حالت کلی می توان بهینه سازی تنشهای پسماند در جوشکاری را به دو بخش تقسیم کرد که بخش اول بهینه سازی روشهای محاسبه دما و تنشهای پسماند جهت بدست آوردن جواب دقیق تر و بخش دوم بهینه سازی روشهای جوشکاری برای کاهش تنشهای پسماند می باشد. در بخش اول تاثیر ضرایبی مانند اثرضریب پخش، اثر بازده حرارتی، اثر ضرایب انتقال حرارتی، و تعیین دو بعدی یا سه بعدی مدل حرارتی، اثر نرخ سردشدگی، توزیع حرارت و تاثیر سخت گردانی و نیز تاثیر تنش تسلیم بررسی شده است. در بخش دوم نیز اثر پیش گرم کردن، اثر عملیات حرارتی بعد از جوشکاری و یا اثر منابع حرارتی ثانویه که در اطراف منبع حرارتی جوش حرکت کند بر توزیع حرارت، توزیع تنشهای پسماند و توزیع اعوجاجها نشان داده شده است.

بهینه سازی, تنش پسماند, اعوجاج