عبدالحسین شیروی

در دهه ۱۹۸۰ شیوه های نوینی از تجارت بین کشورها رواج پیدا کرد که به طور کلی تحت عنوان "تجارت متقابل " دسته بندی می شوند. تجارت متقابل به معاملاتی اطلاق شود که بر اساس آن، صادرکننده متعهد می شود تا علاوه بر تعهداتی که معمولا در قراردادهای صدورکالا و خدمات پذیرفته می شوند، تعهدات اضافی و متقابلی را در جهت منافع واردکننده تقبل نماید تعهداتی که ممکن است حتی با موضوع اصلی قرارداد سنخیت نداشته باشد. با توجه به اهمیت روزافزون تجارت متقابل در مناسبات تجاری ایران با خارج از کشور و استفاده از آن جهت دسترس به منابع مالی و فن آوری و دانش فنی این مقاله نلاشدارد که انواع متفاوت،رو ش های قراردادی تجارت متقابل و عناصر اصلی هر کدام اثر این رو ش ها را تشریح نماید، و زمینه را جهت توجه بیشتر محافل علمی به نقد و بررسی این رو ش های متفاوت فراهم سازد. در این مقاله ابتدا مکانیزم تجارت متقابل مورد بررسی قرار می گیرد،و سپس روشهای متفاوت قراردادی که تحت عنوان کلی تجارت متقابل دسته بندی می شوند، تبیین می گردد.

افست, بیع متقابل, تجارت متقابل, خرید متقابل, قراردادهای تسویه تهاتری, قراردادهای جبرانی, قراردادهای واگذاری تهاتری, معاملات تهاتری