محمدحسین اسماعیلی - مرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
نگین فریدونی - مرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
محمد صوفی آبادی - مرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
محمد ساروخانی - مرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
هاشم حقدوست یزدی - مرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین

مقدمه و هدف: برخی مطالعات نشان می دهند که افزایش سطح هموسیستئین پلاسما در ایجاد و یا تشدید بیماری پارکینسون نقش دارد. ویتامین های ب در گیر در متابولیسم هموسیستئین بوده و سطح هموسیستئین پلاسما را کنترل می نمایند. در این مطالعه اثر افزودنی ویتامین های ب بر پارکینسونیسم القاء شده توسط سم ۶- هیدروکسی دپامین (۶-OHDA) در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.    مواد و روش ها: موش ها یک ماه قبل از جراحی تا پایان ازمایش ها آب آشامیدنی حاوی ویتامین های ب دریافت نمودند. ۶-OHDA توسط جراحی استرئوتاکسیک به ناحیه استریاتوم مغز تزریق گردید. ایجاد و شدت پارکینسونیسم توسط سه آزمون رفتاری متداول مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح هموسیستئین سرم قبل از جراحی و پس از اتمام آزمون های رفتاری اندازه گیری گردید.    یافته ها: مصرف سطح بالای کمپلکس ویتامین های ب به میزان قابل توجهی شدت علائم رفتاری پارکینسونیسم را کاهش داد. همچنین افزودنی ب ۶ شدت این علائم را در آزمون چرخشی و نه آزمون پیچشی و روتارد بهبود بخشید. مصرف بالای ب۱۲ به تنهایی و همچنین مصرف توام ویتامین های ب۶،ب۱۲و فولات اثر قابل ملاحظه ای بر این علائم نداشت. افزودنی های ب۶، ب۱۲ و ب کمپلکس سبب کاهش معنی دار هموسیستئین سرم قبل از جراحی گردید. پس از جراحی اما سطح هموسیستئین در گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت.    نتیجه گیری: داده های این تحقیق نشان می دهند که افزودنی کمپلکس ویتامین های ب می تواند اثرات ضد پارکینسونی داشته باشد که از طریق کاهش سطح هموسیستئین پلاسما میانجی نمی شود.

بیماری پارکینسون, ۶- هیدروکسی دپامین, کمپلکس ویتامین های ب, هموسیستئین, استریاتوم