فاطمه محرری - استادیار روان پزشکی کودک و نوجوان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

آموزش برنامه ی تربیت سازنده به مادران در کاهش مشکلات رفتاری کودکان در مطالعات متعددی مورد تاکید قرار گرفته است. این مهم، در مورد اختلال بیش فعالی کم توجهی (ADHD) در ایران بررسی نشده است، لذا در این پژوهش با توجه به شیوع مسئله به آن پرداختیم. روش کار: این کارآزمایی بالینی بر روی۶۰ مادر مراجعه کننده (۳۰ نفر مورد و۳۰ نفر شاهد) به درمانگاه کودک و نوجوان بیمارستان روزبه تهران که دارای کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی در سنین ۱۲-۶  سال بودند، انجام شد. مادران هر دو گروه که از نظر برخی عوامل دموگرافیک همگن شده بودند، پرسش نامه های پژوهش را قبل از شروع جلسات و در پایان جلسه ی هشتم تکمیل کردند. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش آماری تحلیل واریانس با طرح اندازه گیری های مکرر تحلیل شدند. یافته ها: کاهش قابل توجه در علایم ADHD (بر اساس پرسش نامه ی کانرز و مقیاس نمره گذاری ADHD) در گروه مورد، نسبت به گروه شاهد مشاهده شد (۰۰۱/۰>P). تغییر کلی میانگین متغیرهای مربوط به مقیاس های فرزندپروری و نیز تفاوت در شاخص های افسردگی، اضطراب و فشار روانی در گروه مورد نسبت به گروه شاهد معنی دار بود (۰۰۱/۰>P). نتایج مربوط به مقیاس توانایی ها و مشکلات (SDQ) در تمام شاخص ها به جز مشکلات سلوک در گروه مورد نسبت به گروه شاهد به صورت معنی دار بهبودی نشان داد (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: کاربرد "برنامه ی تربیت سازنده" در والدین کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی در کاهش مشکلات رفتاری و افزایش توانایی های این کودکان موثر می باشد.

اختلال بیش فعالی کم توجهی, تربیت سازنده, مشکلات رفتاری کودکان, والد بودن