حجت اله مهدی - دانش آموخته ی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
سالار فرامرزی - استادیار گروه روان شناسی کودکان با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان، ایران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان ترکیبی مواجهه همراه با بازداری از پاسخ و آموزش رفتاری والدین بر نشانگان وسواسی-جبری در کودکان ۴ تا ۸ ساله با اختلال همبودی وسواسی-جبری و بی اعتنایی مقابله ای بود.روش کار: در این پژوهش از بین کودکان ۴ تا ۸ ساله شهر خوانسار سه کودک، یک دختر ۵/۷ ساله و دو پسر ۶ و ۷ ساله که بر اساس ملاک های DSM-۵ و پرسش نامه های وسواس ییل-براون و آزمون SNAP-IV فرم والدین که دارای علایم همبودی اختلالات وسواسی-جبری و بی اعتنایی مقابله ای بودند، به شیوه در دسترس انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها آمار توصیفی از جمله  میانگین و میانه و تعیین درصد داده های غیر همپوش و درصد داده های همپوش، مورد استفاده  قرار گرفت.یافته ها: با بررسی میانه و میانگین به دست آمده و مقایسه آن در سه موقعیت خط پایه، موقعیت مداخله و پیگیری و محاسبه داده های غیر همپوش (۸۰%) و داده های همپوش (۲۰%) در موقعیت مداخله و پیگیری مشحص شد که درمان ترکیبی مواجهه همراه با بازداری از پاسخ و آموزش رفتاری والدین بر کاهش نشانگان وسواس در هر سه کودک با اختلال همبودی وسواسی-جبری و بی اعتنایی مقابله ای تاثیر داشته است.نتیجه گیری: بنابر این می توان نتیجه گرفت که درمان ترکیبی مواجهه همراه با بازداری از پاسخ و آموزش رفتاری والدین بر کاهش نشانگان وسواسی-جبری کودکان ۴ تا ۸ ساله ی مبتلا به همبودی اختلالات وسواسی-جبری و بی اعتنایی مقابله ای تاثیر دارد و می توان این شیوه ی درمانی را به روان شناسان و مشاوران و سایر درمانگران پیشنهاد نمود.

آموزش رفتاری, اختلال بی اعتنایی مقابله ای, اختلال وسواسی-جبری, والدین