فرید علی یار - دانشجوی دکتری شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشکده علوم و فنون و دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
نرگس نونژاد - استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

شهر در معنای تاریخی خود، نقطه ای است که در آن حداکثر تمرکز قدرت و فرهنگ یک اجتماع متبلور می شود. شهر مکان اصلی کار و زندگی بخش عمده بشر است به طوری که بیش از ۵۰ ٪ از جمعیت ۷ میلیارد نفری جهان در شهرها زندگی می کنند و با توجه به کیفیت زندگی شرایط و امکانات و نیازهای ساکنان شهرها، مسئله حیاتی می باشد. از این رو توجه به کیفیت زندگی، شرایط، امکانات و نیازهای ساکنان شهرها، مسئله مهمی است؛ و برای بهبود و ارتقاء کیفیت زندگی می توان به توسعه پایدار اشاره کرد که امروزه در کشورهای پیشرفته به عنوان یک اصل در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی شهری مورداستفاده قرار می گیرد. دانش و حرفه شهرسازی از چشم اندازی به شهر خوب متولدشده است. شهرسازان، در واکنش به مشکلات شهر صنعتی، در پی آفرینش شهری بودند که در آن محیط ناسالم و ساختار اجتماعی و محیطی به وسیله نظم دهی مجدد به سازمان محیطی و اجتماعی تغییر پیدا کند و نقاط مثبت آن حفظ شود به این منظور دیدگاه های مختلف در خصوص «شهر خوب» ضمن ارائه ی تصویری از یک جامعه مطلوب، می تواند برای ارزیابی پایداری مورداستفاده قرار گیرد. پژوهش حاضر به موضوع توسعه پایدار شهری در تحقق شهر خوب می پردازد.

شهر، شهرسازی، شهر خوب، پایداری، توسعه پایدار شهری، شهرهای پایدار