سعید میرزایی - گروه بیوتکنولوژی، پژوهشکده علوم محیطی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
مسعود احمدی افزادی - گروه بیوتکنولوژی، پژوهشکده علوم محیطی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
محمدرضا لشکری - گروه تنوع زیستی، پژوهشکده علوم محیطی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
بتول صادقی - دانشجوی سابق رشته بیماری شناسی گیاهی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

سویا یکی از مهم ترین دانه‎ های روغنی در جهان است که نیمی از پروتئین و روغن گیاهی مصرفی انسان را تامین می کند. بیماری پوسیدگی زغالی و پوسیدگی طوقه و ریشه سویا ناشی از Macrophomina phaseolina و Phytophthora sojae از مهم ترین بیماری های سویا هستند که باعث کاهش کمی و کیفی عملکرد محصول می شوند. راهبرد مهار زیستی با استفاده از خانواده Actinobacteria، به ویژه اعضای جنس Streptomyces و در خانواده Hypocreaceae، جنس Trichoderma، به عنوان یک روش امیدوارکننده برای مدیریت بیماری ها و آفات در نظر گرفته می شود. در این مطالعه فعالیت مهار زیستی یک جدایه استرپتومایسس و یک جدایه تریکودرما ی جداسازی شده از خاک باغات استان کرمان در برابر قارچ های بیمارگرM. phaseolina و P. sojae مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش ها در آزمایشگاه بر پایه طرح کاملاتصادفی با سه تکرار انجام شد. تجزیه و تحلیل توالی ۱۶s rDNA و ناحیه ITS نشان داد که  Streptomyces sp.جدایه ۲۳ وTrichoderma sp. جدایه۱ به ترتیب متعلق به S. bacillaris وT. Longibrachiatum  می باشند. نتایج روش کشت دوگانه و آزمون متابولیت های فرار نشان داد که S. bacillaris جدایه۲۳ و T. longibrachiatum جدایه۱ بطور معنی داری از رشد M. phaseolina و P. sojae جلوگیری کردند. در هر دو آزمون، دو عامل بیوکنترل مورد استفاده اثر بازدارندگی بیشتری بر روی رشد میسلیومیP. sojae در مقایسه با M. phaseolina از خود نشان دادند.

اکتینوباکتریا, بیماری پوسیدگی زغالی, سویا, کنترل زیستی