ابریشم رشیدزاده دوان - دانشگاه ازاد اسلامی قزوین
محمد عطایی - دانشگاه ازاد اسلامی قزوین
مهدی الوانی - دانشگاه ازاد اسلامی قزوین
ناصر حمیدی - دانشگاه ازاد اسلامی قزوین

زمینهعلیرغم تعاریف مطرح شده که همواره مربیگری را رابطه ای تعاملی نشان می دهد، اکثر تحقیقات پیشین در این حوزه بر شناسایی ویژگی های مربی در خلا متمرکز است و نقش یادگیرنده و تاثیر بستر و رویکرد مربیگری، در این رابطه تعاملی، ناشناخته باقی مانده است.هدفهدف پژوهش حاضر شناسایی شاخص های اجتماعی-فرهنگی مربیگری تعاملی با تمرکز بر رویکردهای سه گانه پیشنگر، یادگیری و حل بحران است.روش هانوع تحقیق بنیادی و روش تحقیق توصیفی (غیر آزمایشی) است. یافته هادر بستر اجتماعی-فرهنگی با رویکرد پیشنگر مربیگری تعاملی زمانی اثربخش است که مربی عمل شایسته بر اساس انصاف و اخلاق و فرمان خدا انجام دهد، یادگیرنده عملی متناسب با باورها، ارزش ها و فرهنگ جامعه انجام دهد. در رویکرد یادگیری، مربی با استفاده از تجربه و آموزش بر تربیت فرد اثربگذارد، یادگیرنده آموزش کاربردی را با هدف استفاده دنبال کند. در رویکرد حل بحران، مربی برای انتقال مفاهیم گفتگو و بحث متقابل کند، یادگیرنده نظرات و دیدگاههای خود را براحتی مطرح کند.نتیجه گیرینتایج نشان می دهد مهمترین شاخص های اجتماعی-فرهنگی مربیگری تعاملی در رویکرد پیشنگر تمرکز بر اخلاقیات، در رویکرد یادگیری تمرکز بر تربیت و در رویکرد حل بحران تمرکز بر مشورت است.

مربیگری تعاملی, یادگیری, پیشنگر, حل بحران, فازی