سعید تقوی گودرزی - عضوهیات علمی گروه جغرافیا دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد
مریم بیرانوندزاده - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
محمد فتحی بیرانوند - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

چکیده     یکی از زمینه های ناپایداری توسعه شهری در کشورهای در حال توسعه، گونه هایی از سکونت با مشکلات خاص خود موسوم به اسکان غیر رسمی است که بنا بر اطلاعات رسمی در حال گسترش روز افزون است و نیازمند اتخاذ تدابیر و سیاست هایی ویژه در راستای ساماندهی وضعیت کنونی آن می باشد. با توجه به این نگرش، این مقاله در صدد بررسی علل عدم توجه به نقش ضوابط و مقررات شهرسازی در دو مقوله طراحی و برنامه ریزی شهری در شکل گیری سکونتگاه های غیر رسمی در شهر خرم آباد است. نتایج حاصله حاکی از آن است که نگرش تک بعدی به مسئله حاشیه نشینی به عنوان معضل شهری در خرم آباد راه به جایی نخواهد برد،زیرا حاشیه نشینی تصویر واقعی از فقر ملی است که در نهایت خود رادرمشخص ترین منظرممالک یعنی شهرها به نمایش می گذارد.. اساسا کاستی های نظام برنامه ریزی فضایی ایران و به تبع آن شهر خرم آباد، علت اصلی ایجاد اسکان غیر رسمی در این شهر بوده است. در این ارتباط نقش و تاثیر مدیریت شهری به عنوان عاملی راه گشا در این زمینه، کمتر مورد توجه واقع شده است. اولویت دهی سیاست ساماندهی در محل با تاکید برراهبرد توانمند سازی ساکنین سکونتگاه های غیررسمی، مهم ترین راهکار اجرایی جهت کاهش و تعدیل معضل حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی در شهر خرم آباد است.

واژگان کلیدی : اسکان غیر رسمی, توانمند سازی, مدیریت شهری, خرم آباد, فلک الدین