علی صابری تولایی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد
سیدحمید شاهچراغ - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی از دانشگاه شهید بهشتی-تهران

دولت امریکا با بهره گیری از متن ماده(۲)۹۸ اساس نامه دیوان بین المللی کیفری درصدد انعقاد موافقت نامه های دوجانبه در خصوص عدم استرداد اتباع یا اشخاص تحت حاکمیت خود بوده است که به موافقت نامه ماده(۲)۹۸ مشهوراند.بحث در اینجاست که آیا این قراردادها با اساس نامه دیوان مطابقت دارند یا خیر.سیاق ماده (۲)۹۸اساس نامه به دولت عضو اجازه انعقاد موافقت نامه ای را نمی دهد که استرداد فردی به کشور ثالث را پیش بینی می کند.همچنین،موضوع و هدف اساس نامه دولت عضو را از انعقاد موافقت نامه ای که هدف یا نتیجهء آن بی کیفر باشد،باز می دارد.بنابراین، کشور امضاکننده باید از انعقاد موافقت نامه دوجانبه ای که ممکن است که اساس نامه و ماده ۹۸ آن مغیر باشد خودداری کند.

اساس نامه دیوان بین المللی کیفری(اساس نامه رم), موافقت نامه های دوجانبه عدم استرداد, درخواست تحویل, دولت مورد درخواست, دولت فرستنده