میثم صدیقی - دانشجوی دکترای مهندسی عمران- سازه، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه ارومیه
محمد علی لطف اللهی یقین - استاد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تبریز

در عملیات ترمیم و تقویت سازه های هیدرولیکی مورد استفاده در انواع پروژه های آبی، یک روش معمول اضافه کردن بتن تازه بر روی بتن قدیمی است. در شرایط جدید، سطح اتصال بتن جدید و قدیم باید توانایی مقابله در برابر تنش های وارده را داشته باشد. در این تحقیق جهت ارزیابی مقاومت کششی سطح اتصال بتن قدیم و جدید تحت چرخه های متوالی ذوب و انجماد از بتن جدید با عیار۳۵۰،۳۰۰ و۴۰۰ کیلوگرم برمترمکعب و سه نسبت آب به سیمان ۰.۴، ۰.۴۵، ۰.۵ و همچنین از مواد حباب ساز با مقادیر ۰، ۰.۱، ۰.۲، ۰.۳ و ۰.۴ درصد وزنی سیمان مصرفی استفاده شده است. اعمال۳۰۰ چرخه متوالی ذوب و انجماد پس از ۳ ،۷ و ۲۸ روز عمل آوری صورت پذیرفت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که برای حالت با و بدون چرخه ذوب و انجماد، با افزایش درصد وزنی مواد حباب ساز تنش کششی به ترتیب روند افزایشی و کاهشی دارد و در نمونه بتن با دوره عمل آوری ۲۸روزه، برای نسبت آب به سیمان ۰.۴، ۰.۴۵ و ۰.۵ و حباب مصرفی صفر، میزان متوسط مقاومت کششی به ترتیب ۶۹، ۶۶ و ۷۲ درصد و برای بتن با حباب مصرفی۰.۴ به ترتیب ۱۴، ۱۱ و ۱۶ درصد کاهش می یابد. همچنین پس از اعمال چرخه انجماد و ذوب، بیشترین و کمترین کاهش مقاومت کششی به ترتیب در نسبت آب به سیمان ۰.۵ و ۰.۴۵ رخ می دهد.

مقاومت کششی, باند اتصال, چسبندگی, چرخه انجماد و ذوب, بتن جدید و قدیم