حیدر لطفی - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار ، مدیرمسئول فصلنامه جغرافیای ا
محسن خامه چی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی واحد گرمسار

پیش بینی دستیابی کشورها به 1،8 میلیارد نفر سفر تا سال 2030 در مقایسه به تعداد فعلی گردشگران بین المللی ، توسعه این صنعت در کشورهای جهان را امری ضروری می سازد . این امر حاکی از آن است که گردشگری بین المللی طی دو دهه آینده رشد پایدار را بیش از سالهای گذشته تجربه خواهد کرد . این رشد بهمراه خود ، رشد اقتصادی ، پیشرفت اجتماعی و پایداری زیست محیطی را بهمراه خواهد داشت که برآیند آن در تامین امنیت کشورها نقش بسزایی ایفا می نماید . امنیت و گردشگری دو عنصر وابسته به یکدیگر هستند که در فرآیند یک تعامل دوجانبه تأثیر متقابل افزایشی یا کاهشی نسبت به همدارند. تعامل فوق در صورتی می تواند به نتایج مطلوب دست یابد که در ترکیب با متغیرهای جغرافیای انسانی و محیطی (جوامع میزبان) قرار گیرد و بومی سازی گردد . ترکیب نادرست این سه ضلع نه تنها هزینه ها را بشدت افزایش می دهد ، بلکه می تواند مشکلات اجتماعی و امنیتی ایجاد نماید که نمونه آن را می توان در کشور مصر مشاهده نمود . در این بین نگاهامنیتی به مسائل گردشگری بهمراه عوامل دیگر می تواند فرآیند دستیابی به توسعه گردش گری را کند نماید . توسعهگردشگری در شهر زابل با تاریخی کهن و تمدنی قدیمی ، تحت تاثیر وضعیت امنیتی منطقه قرار دارد . با این وجود نمی توان عدم رشد کافی گردشگری در این منطقه را تنها مرتبط با موضوع امنیت دانست ، بلکه عدم بکارگیری تکنولوژی و شیوه های جدیدگردشگری مبتنی بر برقراری توازن بین امنیت و گردشگری ، مهمترین عامل در این امر ارزیابی می گردد

گردشگری ، امنیت ، توسعه ، زابل، توسعه گردشگری ، توسعه اقتصادی