حسین قدرتی - استادیار جامع هشناسی مرکز پژوهشی علوم جغرافیایی و مطالعات اجتماعی دا
سیدحمید جوادیان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
سیدهادی حسینی - استادیار دانشگاه تربیت معلم سبزوار

مقاله ی حاضر با استفاده از روش اسنادی به بحث نظری در مورد رابطه ی امنیت و مدارا با تأکید بر مناطق مرزی ایران می پردازد. ابتدا مفاهیم امنیت و مدارا مورد بررسی قرار می گیرند. در این بخش نکته ی اساسی این است که امنیت مورد نظر در حوزه ی مدیریت سیاسی که صبغه ای سخت افزاری دارد، عمیقاً ریشه در احساس امنیت اجتماعیِ مردم مرزنشین دارد که تاحد زیادی واجد ویژگیِ نرم افزاری است. این احساس امنیت رابطه ی وثیقی ب ا مدارای نظام سیاسی با هویت قومی و مذهبیِ مرزنشینان دارد. در این بخش تفکیک مدارای سیاسی از مدارای مذهبی ضرورت می یابد. از آن جا که ریشه مدارای سیاسی درنظام دینی ایران، مدارای مذهبی است، به نظر می رسد، برای تأمین امنیت مناطق مرزی، باید توجه هر چه بیشتر به مدارای مذهبی صورت گیرد تا مدارای سیاسی برآمده از آن قابلیت سازگاری با شرایط پیچیده ی دنیای جدید را داشته باشد. این امر نیز جز با تلاش نظری بنیادین در مراکز علوم دینی و دانشگاهی در جهت دستیابی به یک هستی شناسی دینی انعطاف پذیر ممکن نیست.

امنیت، امنیت اجتماعی، امنیت ملی، مدارا