بررسی و مقایسه کتیبه های مساجد دوره ی ایلخانی با دوره ی تیموری (مطالعه موردی: مسجد جامع فرومد و مسجد گوهرشاد)

  • سال انتشار: 1402
  • محل انتشار: نوزدهمین کنفرانس ملی مهندسی عمران، معماری و شهرسازی
  • کد COI اختصاصی: EBUCONF19_024
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 110
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

صنم مرکباتچی

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته باستان شناسی دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

در این پژوهش، به صورت توصیفی-تحلیلی به بررسی و مقایسه کتیبه مساجد دوره ی ایلخانی با دوره ی تمیوری (مطالعه موردی: مسجد جامع فرومد و مسجد گوهرشاد) پرداخته شده است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. بدین شیوه که برای مبانی نظری از روش کتابخانه ای و برای بررسی کتیبه های بکارگرفته شده در مساجد بررسی شده، از روش میدانی استفاده شده است. نتایج بررسی های این پژوهش نشان داده است که با تغییر در شیوه معماری اسلامی ایران در دوره ایلخانی، ابعاد بناها و به تبع آن سطح تزیینات گسترده تر شده، سطح بیشتری از بناها و تزیینات به کتیبه ها اختصاص یافت. در پی این تغییر ابعاد محراب ها نیز بزرگتر از پیش شد. خط کوفی نیز در این دوره منسوخ نشد و به طرق مختلف در کتیبه ها پدیدار گردید. همچنین نتایج مربوط به بررسی کتیبه های مساجد دوره ی تیموری نشان داده است که در این دوره رنگ های فیروزه ای، زرد و آبی لاجوردی بسیار مورد استفاده قرار گرفته است، همچنین از بین خطوط، خط ثلث بیشترین استفاده را داشته است، کتیبه های این دوره متشکل از آیات و احادیث و همچنین مشخصاتی از محدثین بنا بوده است. در نهایت در مقایسه بین کتیبه های مورد استفاده در مسجد گوهر شاد و مسجد جامع فرومد می توان به این نتیجه رسید که در هر دوی این مساجد، محتوای کتیبه ها آیات و احادیث بوده و اشتراک بین آنها خطوط مورد استفاده برای نوشتن و رنگ های به کارگرفته شده می باشد.

کلیدواژه ها

دوره ایلخانی، دوره تیموری، کتیبه، مسجد جامع فرومد، مسجد گوهرشاد

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.