اسحق رحیمیان بوگر
مهدی قدرتی میرکوهی

سابقه و هدف: ترک موفق سیگار رخدادی مهم در برنامه های ارتقای سلامت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش خودکارآمدی، بهوشیاری، و متغیرهای جمعیتی در ترک موفق سیگار بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد ۲۸۴ نفر شامل ۸۶ فرد موفق به ترک سیگار و ۱۹۸ فرد ناموفق در اقدام به ترک سیگار با روش نمونه گیری در دسترس از میان افراد مراجعه کننده به ده کلینیک ترک سیگار در شهر تهران انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه خودکارآمدی ترک سیگار (SEQ-۱۲)، مقیاس آگاهی و توجه بهوشیار (MAAS) و پرسشنامه عوامل جمعیت شناختی را تکمیل کردند. داده ها توسط t-test chi-square، Logistic Regression با نرم افزار SPSS-۱۶ تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که خودکارآمدی (۲۸۲/۱۷- ۱۲۲/۳ : CI ۹۵% ؛ ۸۱۶/۹OR=)، بهوشیاری (۲۵۸/۱۱- ۲۲۶/۱: CI ۹۵% ؛ ۶۶۴/۵OR=)، جنسیت مونث (۵۵۶/۱۴- ۶۵۵/۱: CI ۹۵% ؛ ۰۰۹/۴ OR=)، تحصیلات دانشگاهی (۰۵۱/۱۸- ۸۶۶/۲ : CI ۹۵% ؛ ۸۰۱/۷OR=) و وضعیت اجتماعی- اقتصادی مطلوب (۶۲۴/۱۲- ۴۶۷/۱: CI ۹۵% ؛ ۶۰۵/۶OR=) به طور معنی داری ترک موفق سیگار را پیش بینی می کنند (۰۰۱/۰p). استنتاج: تقویت خودکارآمدی برای ترک سیگار و بهبود بهوشیاری با در نظر گرفتن جنسیت، تحصیلات و وضعیت اجتماعی- اقتصادی، راهبرد مناسبی برای افزایش احتمال موفقیت در برنامه های ترک سیگار و مبنایی مهم در انجام مداخلات پیشگیریانه و درمانی برای افراد سیگاری است.

Mindfulness, self-efficacy, literacy, smoking cessation, بهوشیاری, خودکارآمدی, تحصیلات, ترک سیگار