مهناز مروی اصفهانی
نادر فرهپور

سابقه و هدف : کم تحرکی، یک از ویژگی های دوران سالمندی بوده که باعث کاهش کیفیت زندگی در این دوران و ایجاد مشکلاتی برای دیگران می شود. هدف این تحقیق، مقایسه اثر یک برنامه ورزشی بر الگوی راه رفتن زنان و مردان سالمند مقیم آسایشگاه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ۱۵ مرد و ۱۵ زن سالمند مقیم آسایشگاه ب ه طور داوطلبانه شرکت نمودند . سن آزمودنی ها بین ۶۵ تا ۸۵ سال بود . احتمال سقوط با پرسشنامه ب رگ، تعداد گام در یک دقیقه (کادنس ) و متغیرهای کینماتیکی راه رفتن (سرعت و زوایای مفاصل مچ، زانو و ران ) به وسیله یک دوربین فیلمبردا ری سونی ونرم افزار اتوکد اندازه گیری شد . بعداز ۲۴ جلسه تمرینات قدرتی، تعادلی، استقامتی و پیاده روی با وزنه، اندازه گیری ها تکرار و از .(p<۰/ همبسته مورد تحلیل قرار گرفتند ( ۰۵ t زوجی و t روش های آماری و (p =۰/ یافته ها: بعد از تمرین، احتمال سقوط در زنان و مردان سالمند به ترتیب ۲۰ درصد و ۱۲ درصد کاهش ( ۰۰۰ سرعت راه رفتن مردان سالمن د در بعد از .(p =۰/ تعداد گام در دقیقه به ترتیب ۲۰ درصد و ۱۰ درصد بهبود یافت ( ۰۱ بهبود یافت . تمرینات ورزشی باعث بهبود دامنه (p =۰/ و زنان سالمند ۴۵ درصد ( ۰۰۲ (p =۰/ تمرین ۱۹ درصد ( ۰۰۰۱ ولی (p=۰/ حرکتی مفاصل زانو و مچ به میزان دو درجه در زنان و مردان سالمند شد که از لحاظ آماری معن ی دار نبود ( ۳ .(p =۰/ بهبود زاویه مفصل ران (حدود سه درجه) در هر دو گروه معنی دار بود ( ۰۱ استنتاج: تمرینات ورزشی ب ه ویژه راه رفتن با وزنه باعث کاهش ریسک سقوط و بهبود متغیرهای کینماتیکی الگوی راه رفتن سالمندان، ب ه ویژه در زنان سالمند می شود. برنامه ورزشی طراحی شده در این تحقیق به سادگی قابل اجرا در آسایشگاه های سالمندان بوده که می تواند باعث بهبود عملکرد سالمندان شود . هم چنین اندازه گیری متغیرهای کینتیکی الگوی راه رفتن سالمندان در قبل و بعد از برنامه های ورزشی خاص توصیه می شود.

Gait, exercise program, elderly men and women, الگوی راه رفتن, برنامه ورزشی, زن, مرد, سالمند