عدنان طهماسبی - دانشیار دانشگاه تهران
سعدالله همایونی - استادیار دانشگاه تهران

آموزش زبان عربی در ایران همواره با تکیه بر عناصر شناختی و روش دستور – ترجمه صورت می پذیرد، از این رو هیچگاه عناصری از قبیل: واکنش های ذهن مدرس و زبان آموز به هنگام آموزش زبان عربی، عناصر فراشناختی، ویژگی های طرفین، سخن و موقعیت گفتگو، روند پردازش داده ها و اطلاعات توسط زبان آموز و ...  مورد توجه صاحب نظران این حوزه قرار نگرفته است.در این مقاله، نویسندگان در صددند با تحلیل زیر و بم های فرآیند یادگیری زبان عربی با تکیه بر روش تلقین زدایی و عناصر فراشناختی از قبیل هوش هیجانی، اصولی بنیادین را برای تدریس/ یادگیری زبان عربی بدست دهند، بطوریکه با استفاده از راهکارهای پیشنهادی، زبان آموز بصورت کارآمد دانش زبانی را کسب کرده و با ایجاد انگیزه، خلاقیت، اعتماد به نفس و در نهایت با برون داد مداوم و عملی زبان در فضایی هیجانی-شناختی، توانش و کنش ارتباطی وی به بهترین سطح ممکن برسد.

آموزش زبان عربی, عناصر فراشناختی, تلقین زدایی, هوش هیجانی, بافت یادگیری