خاتون کریمی
مارال ارکانی
اکرم صفائی
محسن واحدی
سید رضا محبی
سید رضا فاطمی
محمد وفائی
محمد رضا زالی

سابقه و هدف: انسولین کار تنظیم تکثیر و مرگ برنامه ریزی شده سلولی را از طریق اتصال به گیرنده اش انجام می دهد. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که واریانت در ژن های مسیر انسولین من جمله گیرنده انسولین باعث ایجاد مقاومت به انسولین و افزایش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ می شوند . هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان شیوع در جامعه ایران و بررسی نقش این پلی مورفیسم در افزای ش خطر ابتلا به سرطان (rs پلی مورفیسم گیرنده، انسولین ( ۱۷۹۹۸۱۷ روده بزرگ است. ۱۱۰ نفر بیمار مبتلا ،PCR-RFLP مواد و روش ها: مطالعه انجام شده از نوع مورد- شاهدی بود. با استفاده از روش به سرطان روده بزرگ مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران و ۱۱۰ نفر گروه شاهد، از نظر پلی م ورفیسم گیرنده استفاده شد. SPSS و نرم افزار ۱۶ χ انسولین مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تحلیل آماری از آزمون ۲ و افزایش ریسک ابتلا ء به سرطان روده rs یافته ها: ارتباط معنی داری بین پلی مورفیسم گیرنده انسولین ۱۷۹۹۸۱۷ شیوع آلل موتانت در دو جمعیت بیمار و شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد .(p=۰/ بزرگ یافت نشد ( ۴۹ .(p=۰/۵۹ ،۰/۷۳ -۱/ ۱، فاصله اطمینان ۹۵ درصد = ۶۹ / (نسبت شانس= ۱۲ با افزایش خطر ابتلاء به سرطان روده ،(rs استنتاج: نتایج مطالعه نشان می دهد که واریانت گیرنده انسولین ( ۱۷۹۹۸۱۷ بزرگ ارتباط معنی داری ندارد.

Colorectal cancer, Insulin receptor gene, PCR–RFLP, پلی مورفیسم، PCR-RFLP، گیرنده انسولین، سرطان روده بزرگ