حسین مفاخری - MSc Student in Medical Physics, Student Research Committee, Faculty of Medicine, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran
کریم خوش گرد - Assistant Professor, Department of Medical Physics and Biomedical Engineering, Faculty of Medicine, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran
عباس حق پرست - Assistant Professor, Department of Medical Physics and Biomedical Engineering, Faculty of Medicine, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran
علی مصطفایی - Professor, Department of Immunology, Faculty of Medicine, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran
محمد تقی عیوضی - Assistant Professor, Department of Medical Physics and Biomedical Engineering, Faculty of Medicine, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran
مسعود رضائی - MSc Student in Medical Physics, Student Research Committee, Faculty of Medicine, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran

سابقه و هدف: استفاده از فناوری نوین نانو در زمینه های مختلف علوم پزشکی از جمله تشخیص و درمان رو به افزایش است. نانوذرات فلزی نظیر نانوذرات آهن به علت داشتن عدد اتمی بالا به عنوان عوامل حساس کننده پرتویی جدید در افزایش بازده پرتو درمانی مطرح شده اند. هدف از این مطالعه بررسی اثر حساس کنندگی پرتویی نانوذرات اکسید آهن با پوشش دکستران بر روی سلول های سرطانی دهانه رحم رده هلا تحت تابش با باریکه های فوتونیMV۶ بوده است. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، سنجش سمیت زایی این نانو ذرات بر روی سلول های هلا با استفاده از روش MTT انجام شد. برای بررسی اثر حساس کنندگی پرتویی نانو ذرات مورد آزمون، سلول های هلا با غلظت های ۲۰ و µg/ml۵۰ از این نانوذرات انکوبه شدند و تحت تابش با دزهای مختلف از باریکه های فوتونی MV۶ قرار گرفتند. یافته ها: انکوباسیون سلول ها در مدت زمان های ۶، ۱۲ و ۲۴ ساعت و با غلظت های ۲۰ وµg/ml۵۰ سمیت معنی داری نشان نداد. نانو ذرات اکسید آهن با پوشش دکستران اثر حساس کنندگی پرتویی بیش تری را در غلظت µg/ml ۵۰ در مقایسه با غلظت µg/ml۲۰ نشان دادند. میانگین فاکتور افزایش دز تحت تابش با باریکه های فوتونی MV ۶ در غلظت ۲۰و µg/ml۵۰ به ترتیب ۱۵/۰±۱۹/۱و ۱۱/۰±۴۹/۱ به دست آمد. استنتاج: نانو ذرات اکسید آهن با پوشش دکستران به طور قابل توجهی می توانند دز جذبی و در نتیجه بازده پرتودرمانی را در پرتودهی سلو ل های سرطانی دهانه رحم رده ی هلا افزایش دهند که می تواند در درمان سرطان مورد توجه قرار گیرد.

Radiotherapy, Radiation-Sensitizing Agents, Metal Nanoparticles, Dextran, Cervical Cancer, پرتو درمانی, عوامل حساس کننده ی پرتویی, نانوذرات فلزی, دکستران, سرطان دهانه رحم