مهدی قزلسفلو - PhD Student in Family Counseling, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran
رضوان السادات جزایری - Assistant Professor, Department of Counseling, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran
فاطمه بهرامی - Professor, Department of Counseling, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran
رحمت الله محمدی - Assistant Professor, Department of Counseling, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran

سابقه و هدف: یکی از ویژگی مهم ازدواج های موفق و طولانی مدت، تعهد زناشویی است و شفقت خود، پیش بینی کننده خوبی برای بهبود روابط زناشویی است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سلامت خانواده اصلی و شفقت خود با تعهد زناشویی بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک تحقیق توصیفی با طرح همبستگی است. افراد موردمطالعه ۳۷۲ فرد متاهل بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای  انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها  پرسشنامه سلامت خانواده اصلی، شفقت خود و تعهد زناشویی بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه انجام گردید. یافته ها: میانگین و انحراف استاندارد سن شرکت کنندگان (۴۲/۷ ±۳۷) سال بود. نتایج تجزیه وتحلیل آماری نشان داد که بین سلامت خانواده اصلی و خرده مقیاس های مهربانی با خود، احساسات مشترک انسانی و ذهن آگاهی با تعهد زناشویی همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (۰۱/۰ p<) و بین سلامت خانواده اصلی با خرده مقیاس های قضاوت در مورد خود، انزوا و فزون همانندسازی با تعهد زناشویی، همبستگی منفی معناداری وجود دارد (۰۱/۰ p<). همچنین سلامت خانواده اصلی و خرده مقیاس های مهربانی با خود، قضاوت در مورد خود، احساسات مشترک انسانی و ذهن آگاهی، توانایی بالایی در پیش بینی تعهد زناشویی دارند استنتاج: با توجه به اهمیت نقش سلامت خانواده اصلی و شفقت خود در بهبود روابط زناشویی، با آموزش درمان های متمرکز بر شفقت خود، می توان باعث افزایش سلامت روان و خود شفقت ورزی شد و از این طریق موجب دوام ازدواج ها گردید.

health of the original family, self-compassion, marital commitment, سلامت خانواده اصلی, شفقت خود, تعهد زناشویی