بررسی اثر بخشی آموزش بازی درمانی مبتنی بر روابط والد کودک، بر میزان استرس، اضطراب و افسردگی مادران با کودک دارای معلولیت ذهنی خفیف ذهنی خفیف

سابقه و هدف: بازی از ضروریات زندگی کودکان است. به همان راحتی که بزرگسالان احساساتشان را با کلمات بیان می کنند ،کودکان نیز از طریق بازی افکار شان را بازگو می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش بازی درمانی مبتنی بر روابط والد کودک، بر میزان استرس، اضطراب و افسردگی مادران با کودک دارای معلولیت ذهنی خفیف می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۰ نفر از مادران دارای فرزند با معلولیت ذهنی خفیف، به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه پرسش نامه اضطراب داس را تکمیل کردند. افراد گروه آزمایش، تحت درمان "بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک " به صورت گروهی طی ۸ جلسه قرار گرفتند. یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل توسط آزمون کواریانس نشان داده شد، درمان مبتنی بر روابط والد-کودک سبب کاهش معنی داری در میزان استرس، اضطراب و افسردگی مادران دارای کودک معلول ذهنی شده است (۰۵/۰> P). استنتاج: بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک سبب کاهش میزان اضطراب، استرس و افسردگی مادران با کودکان دارای معلولیت ذهنی و جسمی می شود.

کلیدواژه ها:

mild intellectual disabilities ، Child Parent Relationship Therapy ، anxiety ، depression ، stress ، معلول ذهنی خفیف ، بازی درمانی مبتنی بر روابط والد کودک ، اضطراب ، افسردگی ، استرس